အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္.. အိမ္ကေလးရယ္….ငါရယ္…………

အၿမင္မဲ့ ယိုင္နဲ႔ေနခဲ့တဲ့ ငါ့အိမ္ကေလး က်ားကန္ၿခင္းမဲ့ ….. အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြကိုသာ အိမ္ကေလးရဲ႕ပတ္ပတ္လည္မွာ ဆင့္စီထားခဲ့ရ ငါ့ဦးေခါင္းကေတာ့ ဘာမဆိုေၿ့ပးတုိက္ပစ္လုိက္ဖုိ႔ မာနေတြနဲ႔ မာေက်ာေနခဲ့ ……. အိမ္ကေလး… ငါ..အေဝးၾကီးထိ ခရီးဆက္ရဦးမွာ ရာသီဥတုဒါဏ္ေတြ နတ္ဆိုးေတြရဲ႕ အေမွာင့္ပေယာဂေတြ အၿမဲစိမ္းသစ္ေတာၾကီးေတြရဲ႕ ကာဆီးမႈေတြ လက္ညိႈးေတြ …အမ်ားၾကီး ၾကံဳရဦးမွာ ငါ့မွာ ကာရန္ေပးစရာဆိုလို႔ အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြသာရွိရဲ႕ …. မင္း..မၿမင္ရတဲ့အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ငါ.. ေလာကကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့မိတဲ့အခါတိုင္း ညစာမဲ့ .. ေနေရာင္မဲ့ .. မင္းအတြက္ ငါ့အိပ္မက္ေတြက ေဆးဖက္မဝင္ႏိုင္တဲ့အခါတိုင္း မိုးစက္ေတြ ကံ့ေကာ္ရနံ႔ေတြ စိန္ပန္းေၾကြေတြ .. ေရတမာေတြၾကား ငါ ..နာဖ်ားေနတဲ့အခါတိုင္း အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြရဲ႕ အဆိပ္သင့္တဲ့ဒါဏ္ ငါခံရတိုင္း အမ်ားၾကိဳက္စကားလံုးေတြနဲ႔ မင္းကို … က်ားကန္မေပးႏိုင္ခဲ့တာ ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့ပါ။ ေလာကမွာ ဘာအလိုအပ္ဆံုးလဲ သိကၡာ ပညာ မာန ေဆာက္တည္ရာမရ ရြတ္ဆိုေနခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္း ပ်ံ႕က်ဲ အိမ္ကေလးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ….. လွဲက်င္းပစ္လုိက္ဖုိ႔ရာလည္း မၿဖစ္ႏိုင္ ရွင္းလင္းၿပဖို႔ရာလည္း မၿဖစ္ေသး ရာဇဝင္သစ္ေတြ ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္ေနခဲ့ … အမွားအယြင္းေတြရဲ႕ သားေကာင္ အမွန္တရားရဲ႕ ေနာက္ေတာ္ပါး ပါးနပ္မႈရွိလ်က္နဲ႔ အသံုးမခ်သူေလ ခုေတာ့လည္း သံု႔ပန္းလံုးလံုးကိုၿဖစ္လို႔………. ရြက္ေၾကြေတြလို ဦးတည္ရာမဲ့ လြင့္ေမ်ာပစ္လုိက္ခ်င္ရဲ႕ ဒါေပမယ့္ ယိုင္နဲ႔ေနေသးတဲ့ ငါ့အိမ္ကေလးကို ငါ ဘယ္လုိပစ္ခြာသြားရက္ပါ့မလဲ … အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြသာ ခရီးရွည္ေနခဲ့ …. ခုဆိုရင္ ငါရယ္ ငါ့အိမ္ကေလးရယ္ အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္ …………………………… …………………………………… အမ်ားကေၿပာတဲ့မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္ ငါ့အိမ္ကေလးရယ္ ငါရယ္ ………………… ……….. .. မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရာစုမ်ားစြာတိုင္ထိ …….။ ။ ^^^မေနာ္ဟရီ^^^