ကေလး... သို႔

ကေလးေရ... မုန္တိုင္းေတြဟာေမာပန္းလာတယ္ ဘယ္မွာလဲ... ခိုလႈံနားစက္ရာတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြဟာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကေလရဲ႕။ ကေလးေရ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုၾကားရလား... စကားလုံးမ်ားစြာက ခုန္ထြက္လာရဲ႕ အသိသညာေတြဟာ... ကြန္ပ်ဴတာေတြလိုပဲ အီလက္ထေရာနစ္ ခလုတ္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ထားရမယ္... ။ ကေလးေရ... မ်က္၀န္းေတြကိုဖတ္တတ္ၿပီလား... ေယာင္မွားသံသယေတြသာရရိွခဲ့ ယုံၾကည္မႈေတြဟာ... အိပ္ရာမထႏိုင္ၾကေသးဘူး မူးယစ္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးေလ... ။ ကေလးေရ... ႏွလုံးသားေတြေပ်ာက္ေနတယ္ ဘယ္သူမ်ားခိုးယူသြားပါလိမ့္ တစ္ေယာက္တည္းကလား... အမ်ားႀကီးကလား... ႏွလုံးသားေတြကိုရွာေဖြဖို႔ ႏွလုံးသားမ်ားစြာ ဖြင့္ရွာရေတာ့မွာ။ ကေလးေရ... ပန္းေတြကိုခိုးခူးမထားနဲ႔ေနာ္ အေပ်ာ္ဆိုတာတခဏ... ေၾကြက်သြားတဲ့ပန္းပြင့္ေတြလိုပဲ ထာ၀ရမတည္ၿမဲဘူး ဆူးစူးတတ္ေသးတယ္... ။ ကေလးေရ... အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့ ခ်ဳိးမေကြ႕ခဲ့လိုက္ပါနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ရဲ႕အရိွတရား ခါးသက္လြန္းလွပါတယ္... တြယ္ၿငိေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ ခြာခ်မရႏိုင္ခဲ့... ကိုယ္တို႔ရဲ႕အေဆာင္အျဖစ္ အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ခ်စ္ရေတာ့မွာ... ။ ကေလးေရ... ခႏၲီစတရား... တဲ့ ပညာရိွစကားနဲ႔သာဆုိခဲ့ရ သက္သာရာရေအာင္ေလ... အမွန္က... အားမတန္၊ မာန္ခ်... တဲ့ အဲဒါေတြနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လွည့္စားေနခဲ့ရ တစ္ဘ၀စာမို႔သာေနာ္... ။ ကေလးေရ... သင္ခန္းစာေတြေလ... သင္ခန္းစာေတြ... ပ်ားရည္ဖြပ္ထားရသလိုပါပဲ အရသာကေတာ့ခ်ဳိပါရဲ႕... ဒါေပမယ့္... ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္လြန္းတယ္။ မေနာ္ဟရီ ၀၁.၀၈.၁၉၉၄ Manor Hary