အရိုးကိုက္၍ အသံျမည္သည့္ကိစၥ

February 12, 2013Home, ေဆာင္းပါး

ေလေဗ်ာက္အုိးတုိ႔ ျမန္မာ ေတြဟာ အေတာ္ကုိခက္သည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ အဂတိလုိက္စားမႈ တားျမစ္ေရးအက္ဥပေဒထုတ္ျပန္ၿပီး အေရးယူခဲ့စဥ္က အင္မတန္ ေပၚပ်ဴလာအျဖစ္ဆံုး ပုဒ္မမွာ ဖုိး၀မ္းစီဖုိးတူးျဖစ္သည္။ ဒါႀကီးကုိ အတုိေကာက္အားျဖင့္ ပုဒ္မ (၄) ဟု ေခၚတြင္ၿပီးသကာလ ခပ္ တည္တည္ျဖင့္ ႏွိမ္နင္းေနတုန္း ေနာင္တြင္ ကာလေရြ႕လ်ားေလ ေသာအခါ ပုဒ္မ (၄)ဆုိသည့္ တားျမစ္ခ်က္ဥပေဒကို ဖီဆန္၍ ပုဒ္မ(၄)၏ ေျပာင္းျပန္(ေပးမွလုပ္) ဟုဆုိၿပီး သကာလ ပို၍ပုိ၍ပင္ ေရပန္းစားလာခဲ့ျပန္ရာ လာဘ္ ေပးလာဘ္ယူကိစၥေတာ္ႀကီးခမ်ာ ဘုိးဘုိးေအာင္ ၀လံုးပမာ(၁)လံုး ဖ်က္တုိင္း (၂)လံုးေပၚေပါက္ေန ေခ်ေတာ့သည္။
ဒီကိစၥကုိ ေရွးလူႀကီးမ်ား အေတာ္လုပ္သြားခဲ့ၿပီးျဖစ္၍ အျပစ္သေဘာေျပာဆုိရန္ အစီ အစဥ္မရွိပါ။ ႏုိင္ငံေတာ္၀န္ႀကီး ခ်ဳပ္ဦးႏုသည္ လြတ္လပ္ေရးရရ ျခင္း စတင္အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၍ ထုိစဥ္ကတည္း က (သန္႔ရွင္းေသာအစုိးရ)ဆုိ သည့္ ပဋိသေႏၶစိတ္က တည္ခဲ့ ပါသည္။ အထူးစံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႕ (အတုိေကာက္အေခၚ(စ) သံုးလံုး)ကို ဦးႏုက ဖြဲ႕စည္းၿပီး (၀) (၂)လံုးကို စ(၃)လံုးက ပြတ္ေခ် ေဖ်ာက္ဖ်က္ရန္ Duster ေဘာဖ်က္ပမာ အသံုးခ်ခဲ့ေလသည္။ ေအာင္ျမင္သင့္သေလာက္ ေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း ေခတ္ ေတြစနစ္ေတြ (မ႐ိုးစတမ္း ၾကည္ ႏူးၿပီးသကာလ (ဖုိး၀မ္းစီဖုိးတူး) ခမ်ာ လူမသမာေတြလက္ခ်က္ ျဖင့္ ဂုိးရွဴးခံခဲ့ရွာေလေပေတာ့ သတည္း။
ထုိေရာအခါက်မွ ေလ ေဗ်ာက္အုိး (ငမုိက္သား) ၾကက္သီးဖိန္႔ဖိန္႔ထသြားသည္။ ဒါ့ ေၾကာင့္ ဆရာမင္းသု၀ဏ္က ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ပ်ဥ္းမငုတ္တုိျဖင့္ ခိုင္းႏႈိင္းၿပီး “ခြဆံုအေကြးသစ္ ေခါင္းေဆြး၌ က်ယ္စြာေဟာက္ ပက္ ျခအိမ္ပ်က္”ရယ္လုိ႔ ပက္ ပက္စက္စက္ဖြဲ႕ဆုိၿပီး ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ ရယ္သြမ္းေသြးခဲ့ေလ သကိုး။ ဆရာႀကီးကဗ်ာေရးစဥ္ ကတည္းက ဆရာႀကီးကိုယ္တုိင္ မျမင္ခ်င္အဆံုး၊ မၾကားခ်င္အဆံုး ျဖစ္ေနေသာ ပ်က္စီးလတၱံ႕အေျခ အေန အနိ႒ာ႐ုံကုိ လင္းတ႐ုပ္ လုိျဖစ္ေနရွာသည့္ (ပ်ဥ္းမငုတ္တုိ) ျဖင့္ တြဲစပ္ေဖာ္ျပခဲ့ေလ၏။ အံ့ၾသ ေလးစားဖြယ္ေကာင္းေလစြ။ ထူး ဆန္းလုိက္ေလ။
တေလာေလးဆီက အင္ တာနက္ေဖ့(စ္)ဘုတ္ေပၚ၌ နာ မည္ႀကီးေရပန္းစားေနေသာ ကာ တြန္းဆရာဟာဂ်ဴလီ(ကသာ)ႏွင့္ ဟံသာ၀တီသတင္းစာဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္တုိ႔၏ ပူစပ္ပူေလာင္ ေဆြးေႏြးခန္းေလးကို RFA လိႈင္းသံမွ လြင့္ပ်ံ႕လာ၍ ၾကား လုိက္မိသည္။
ဆရာႀကီး၊ ဆရာေလးႏွစ္ပါး ေဆြးေႏြးခန္းကို ၪာဏ္မီသ ေလာက္ စျမံဳ႕ျပန္ရေခ်ေသာ္ ျမန္ျပည္သားအေပါင္း (အၾကံ ေတြတအားေကာင္းတာကို) ျမင္ ရမွာျဖစ္သလုိ ျမန္ျပည္သူ အေပါင္းလည္း (သံရည္ပူေလာင္း ခံရဘိသကဲ့သုိ႔) ေရႊနားႏွစ္ဆူ ခါး ေတာ္မူႏုိင္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ား ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးၾကေလသည္။RFA ေလလိႈင္းသံမွ နတ္နန္း မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေစမည့္ (သံဆန္းတီးလံုးမ်ား)ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္း ထားေခ်၏။
ဆရာဟာဂ်ဴလီ(ကသာ)က ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတက ဒုတိယသမၼတေဒါက္တာစုိင္းေမာက္ခမ္း ဦး ေဆာင္ေသာ လာဘ္ေပးလာဘ္ ယူ အေရးယူေဆာင္ရြက္ေရး ေကာ္မတီ(၉)ဦးျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထား သည္ကုိ ၾကားသိရ၍ ေတာ္ေတာ္ အျမစ္တြယ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ထုိကိစၥကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႏွိမ္ နင္းမည္ဆုိလွ်င္ အျမင္သိပါရေစ ဆုိသည့္ အႏွီေမးခြန္းေတာ္ႀကီးကို ဆရာႀကီးအႀကိဳက္ေတြ႕သြားပံုရ သည္။
ဆရာႀကီးဦး၀င္းတင္က မိမိ သည္ အသက္(၈၀)ေက်ာ္လာၿပီ ျဖစ္ၿပီး လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥကုိ မျမင္ခ်င္အဆံုး၊ မၾကားခ်င္ အဆံုး ၾကံဳခဲ့ရသူပီပီ ယခုတစ္ခါ ထူးျခားတယ္၊ (အမွတ္မမွားရင္ ေပါ့)ဟု ေငါ့ထည့္လုိက္သည္။ ဘာျပဳလုိ႔လဲဆုိ (အေရးယူမယ္ ဆုိတဲ့ စကားလံုးပါလာတယ္)ဟု ေဆာ္ထည့္လုိက္ျပန္သည္။
(ေဆြးေႏြးခန္းအျပည့္အစံု မွာ ရင္ခုန္စရာေကာင္းလြန္း၍ ေလေဗ်ာက္အုိး အခ်ဳိ႕ဟာေတြ ခ်န္လွပ္ပါသည္။) အထူးစိတ္၀င္ စားစရာေကာင္းေသာအခ်က္(၁) ခ်က္မွာ ဆရာဟာဂ်ဴလီ(ကသာ) က ေျပာသည္ ယခုတေလာ၌ လာဘ္စားတာကို ရွက္စရာလုိ႔ မျမင္ဘဲ၊ ဂုဏ္တစ္ခုအေနျဖင့္ ျမင္လာၾကေၾကာင္းေျပာ။ (ဒီ စကားအေတာ္ဆန္းျပားပါသည္။) ေနာက္ထပ္ဆုိျပန္သည္-႐ုံးစာ ေရးေလး ဆန္ဖုိး၊ ဆီဖုိး၊ ကြမ္း ယာဖုိးရေရးအတြက္ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္မိေသာကိစၥကို အေရး ယူဖုိ႔ မီးေမာင္းထုိးၾကမည္ဆုိလွ်င္ ေဂါက္ကြင္းမ်ား၌ တစ္ေန႔ (၉) သိန္း၊ (၁၀)သိန္းဖုိးအကုန္ခံ၍ လက္ေပးလာဘ္ယူမႈျပဳေနျခင္းကို လ်စ္လ်ဴမ႐ႈသင့္ေၾကာင္း ေဆြး ေႏြးေလရာ ဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္ ကလည္း အာဏာရွင္ႏွင့္ ေပါင္း စားေနေသာ ခ႐ိုနီေတြ အခြန္ တိမ္းေရွာင္သည္ကုိ ေထာက္ျပ သည္။ ေအာက္ေျခကုိ ဖိနင္းတာ မ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ စိန္ေရႊ၊ ေငြ ကုေဋ ကုဋာခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေအာင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူျပဳတဲ့ကိစၥ ဘယ္လုိစဥ္းစားၾကမလဲဟု ေျပာ သည္။
ဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္က ဆက္ေျပာသည္။ ေကာင္းတာ လုပ္ရင္ ၿပီးတာပဲလုပ္လုိ႔မရဘူး ဗ်။ ဓားျပတုိက္ၿပီး ဆြမ္းဆန္(၁) ခြက္ေလာင္းလုိ႔မရဘူးဟု ေျပာခ် လုိက္ျပန္သည္။ ဆရာဟာဂ်ဴလီ (ကသာ)ကလည္း အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ ေသာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥ ေတြမွာ ဆင္ေကာင္ႀကီးျမင္ၿပီး ဆင္ေျခရာရွာေဖြေနသလုိျဖစ္မွာ စုိးရိမ္ေၾကာင္း ႏွက္ထည့္လုိက္ ျပန္သည္။ ဆရာႀကီးႏွင့္ဆရာ ေလး (၂)ပါး၏ အျမင္တူသံုးသပ္ ခ်က္မွာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥ သီးျခားဥပေဒျပ႒ာန္းရန္၊ အက်င့္ ပ်က္၀န္ထမ္းကို ပညာေပးရန္ ဆံုးမသတိေပးရန္ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုး စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေစရန္ ဒီကိစၥကုိ လူထုလႈပ္ရွားမႈအသြင္ ျဖင့္ ပူးေပါင္းပါ၀င္လာေစရန္ စသည္ျဖင့္ ႐ႈျမင္သံုးသပ္သြား သည္။ ျပည္သူပါမွ ေအာင္ပြဲရဆုိ သည့္သေဘာ။
ေလေဗ်ာက္အုိး၏ မေတာက္ တေခါက္အျမင္ကုိ မရဲတရဲ အသြင္ျဖင့္ ေျပာရေခ်ေသာ္- လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥမွာ ပံုစံ (၂)မ်ဳိးျဖစ္ေနသည္။ ျပည္သူလူထု အမွန္တကယ္ခံစားၿပီး ရြံရွာစက္ ဆုပ္ေနေသာ လာဘ္ေပးလာဘ္ ယူ(ပထမအမ်ဳိးအစား)မွာ (ညိႇ တာေတြ၊ ညစ္တာေတြ၊ ညႇစ္တာ ေတြ)ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္။ ဒါေပသိ သူေဌးျဖစ္ရန္လုပ္ၾက သည့္ကိစၥမဟုတ္ေသာ္ျငားလည္း အေတာ့္ကို နာမည္ပ်က္လွေသာ အမ်ဳိးအစားျဖစ္ေခ်သည္။ တစ္ပဲ ေျခာက္ျပားလူတန္းစားအလယ္ ၌ အျဖစ္မ်ားသည္။ ဒါႀကီးကုိ နာမည္ေပးရမည္ဆုိလွ်င္ “ဆုိး လုိက္တဲ့ အၾကံအစည္၊ အ႐ိုး ကုိက္ဖဲ့အသံျမည္”ဟု ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနသည္။
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ(ဒုတိယ အမ်ဳိးအစား)မွာ ျပည္သူလူထု ကိုယ္တုိင္က လုိလုိလားလား လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲေပးေသာ လာဘ္ ေပးလာဘ္ယူမႈျဖစ္သည္။ ယူသူ က ေတာင္းစရာမလုိ ေပးသူက ေခ်ာင္းေျမာင္းၿပီး မီးဖုိေခ်ာင္ မလြယ္ေပါက္၌ (ဂယ္ေပါက္ ေဖာက္ထားေသာ)နည္းသစ္ျဖစ္ သည္။ သူတုိ႔သည္ ေညာင္ေစ့ ေလာက္ေပး၍ ေညာင္ပင္ႀကီး ေလာက္ အက်ဳိးအျမတ္ရွာၾကံ ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ မည္သူမွ် ခံစားခ်က္နာၾကည္းခ်က္မရွိႏုိင္ ေသာ္လည္း အမ်ားပုိင္ေျမႀကီး ခမ်ာ(က်ယ္စြာေဟာက္ပက္ ျခ အိမ္ပ်က္)ျဖစ္မွန္းတျဖည္းျဖည္းမွ သိၾကရေပမည္။ ထုိေရာအခါ အခ်ိန္က ေႏွာင္းေခ်ၿပီ။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြႏွင့္ဆုိသလုိ (ေလာဘႏွင့္ေတြ႕ တရားေမ့) တတ္ၾကေပသည္။
တကယ္လုပ္ပစ္လုိက္ေတာ့ မည္ဟု ပစ္မွတ္ကုိ ခ်ိန္ရြယ္ၿပီး လွ်င္ ပစ္ကုိပစ္ရေတာ့မည္။ (မ်က္ႏွာႀကီးျဖစ္လုိ႔)(မ်က္ႏွာနာ လုိ႔)၊ (မ်က္ႏွာပ်က္မွာေၾကာက္ လုိ႔)ဆုိေသာ ဆင္ေျခဆင္လက္ ေတြရွိေတာ့မည္မဟုတ္ေတာ့ေပ။Justice is blind ဆုိသလုိ (တရား ဥပေဒသည္ မ်က္ႏွာမလုိက္)ေပ။ သနားကမားရြံစရာေလးေတြေကာ၊ ရြံစရာႀကီးေတြေကာ၊ မ်ားမ်ား ၀ါးတဲ့ဆင္ႀကီးေတြေကာ၊ ပူညံ ပူညံျဖင့္(အ႐ိုးကိုက္တဲ့ အတန္း အစားေတြ)အတြက္ေတာ့ သိပ္ မပူမိပါဘူးေလ။ အသံျမည္လည္း မဟာအရွက္ေတာ္ အရမ္းႀကီး ကြဲမယ့္ကိစၥမွမဟုတ္တာ။ မဟာ ဆန္လြန္းလွပါတဲ့ အရာရွိမင္းမ်ား မုိးပ်ံပူေပါင္း၊ ေရခဲေခ်ာင္းကို ေရာင္းစားရဲၾကပါ့မလား။ မဟာ ႏြယ္ဇနီးမယားေတြကေကာ ခ၀ါ သည္ႀကီးမ်ားအျဖစ္ အ၀တ္ အငွားဖြပ္ရဲၾကပါ့မလား။ ဒါမ်ဳိး က်ေတာ့လည္း ဘယ္ၾကည့္ရက္ ပါမလဲကြယ္႐ို႕..။

ေလေဗ်ာက္အုိး
The Hot NEWS