မ

မ...... ညညဆုိ အိပ္မက္မွာအလည္လာ...... သန္းေခါင္ယံက်မွ ကိုယ္ထင္ျပတတ္တဲ႔ မကို... တဘ၀လံုး ကၽြန္ေတာ္႔ႏွလံုးသားကို အပ္ႏွင္း.... ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာကို မ နဲ႔အတူတူ ျဖတ္သန္းခြင္႔ရခ်င္တယ္........ ကၽြန္ေတာ္႔ ဆႏၵေတြ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ လက္ေတြ႔ျဖစ္လာမွာလဲ မသိဘူး..... မ....... မက ေခါင္းျငိမ္႔ဆုိ ေခါင္းျငိမ္႔....... မက ဒူးေထာက္ဆုိ ဒူးေထာက္..... အရာရာကို မစိတ္တိုင္းက် ျဖည္႔ဆည္းေပးခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ မမ်က္ႏွာကို ေမာ္ဖူးခြင္႔ရပါ႔မလဲ မသိဘူး........ မ....... မနက္ျဖန္ဆုိ “Valentine Day” တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္ေလ...... ေကာင္မေလးနဲ႔ အတူတူေလွ်ာက္လည္မလို႔တဲ႔.. ေပ်ာ္စရာေကာင္းလုိက္တာေနာ္ မရယ္...... ကၽြန္ေတာ္လဲေလ မနဲ႔ ႏွစ္ကိုယ္တူ...... အဲလုိ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ..... ၾကည္ႏူးခြင္႔ရပါ႔မလဲ မသိဘူး.... မ..... ကၽြန္ေတာ္ ေလာဘၾကီးသလုိမ်ား ျဖစ္ေနျပီလားဟင္.......? ဒါမွမဟုတ္..“.မ”ကပဲ မၾကင္နာတတ္ခဲ႔တာလား....? တကယ္ဆုိ .....မရယ္..... ကၽြန္ေတာ္က“ မ”သေဘာနဲ႔ အသက္ရွင္ေနမိတဲ႔သူပါဗ်ာ....... ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ရဲ႕ နာရီ..မိနစ္..စကၠန္႔တိုင္းကိုလဲ “မ” ကသာ ပုိင္တာပါ........ ေကာင္းကင္တမြတ္ ၾကယ္ကိုဆြတ္လို႔ ပင္လယ္ျပင္ကိုပဲ လက္ပစ္ကူးခုိင္းကူးခိုင္း အရာရာကို “မ” စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ရေစမွာပါ..... ကၽြန္ေတာ္ “မ” ကို အဲဒိေလာက္ေတာင္ခ်စ္တယ္.. “မ”ရယ္ အဲဒါကို “မ” နဲနဲေလးမွေတာင္ မခံစားမိဘူးလား ?..... Posted by မိုးနတ္ၾကယ္စင္ at 7:05 AM