အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အေမ့သား

ေကာင္းကင္ေတြ ညိဳမဲ
မိုးေတြသဲတဲ့ ညတစ္ညမွာ
အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ
အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အေမ့သားဟာ
အေမ့အနား ျပန္ေရာက္တဲ့ အေၾကာင္းကို
လြမ္းမ်က္ရည္ တစ္စက္ႏွစ္စက္နဲ႔
အိပ္မက္ ျမင္မက္ပါသတဲ့။

သားပို႔ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေလးေတြ
အလြမ္းေျပၾကည့္ၾကည့္ေနခဲ့ရတဲ့ အေမဟာ
သားျပန္လာတာကို ျမင္ေတာ့
၀မ္းပန္းတသာနဲ႔
အေျပးအလႊား လာႀကိဳပါသတဲ့။

အေမ့အတြက္ ေကာင္းႏိုးရာရာ
၀ယ္လာတာေတြကို ဂရုမထား
`ငါ့သားျပန္လာတာက အဓိကပါ´တဲ့။
ႏွစ္ေတြ အေတာ္ၾကာ
အိမ္ျပန္ေရာက္မလာတဲ့ သားကို
ခ်စ္အားေတြ ပိုရွာပါသတဲ့။

`ေနပူထဲက လာတာမဟုတ္လား။
ေရခ်က္ခ်င္းသြားမခ်ိဳးနဲ႔။
ေခၽြးတိတ္ေအာင္ ခဏနား
ငါ့သားက တယ္ခက္သကိုး´တဲ့။
ဒီအရြယ္ေရာက္ေနတဲ့သားကို
ကေလးလို အမွတ္ထား
စိတ္မ်ားပင္ ပူရွာပါသတဲ့။

`သားအခုလို ျပန္လာတာ
အေမ ၀မ္းသာလိုက္တာ။
သားႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းေတြ
အေမ ခ်က္ထားတာ
စားၾကည့္စမ္းပါဦး´တဲ့။
အေမ့လက္ရာ ငတ္ေနတဲ့သား
ဗိုက္ကားေအာင္ စားမိပါသတဲ့။

ထမင္းစားၿပီးလို႔ ခဏနား
အေမ့အနားေနမယ္ ႀကံေတာ့မွ
ႏိႈးစက္သံ တတီတီ
ထၿပီး ျမည္ပါသတဲ့။

ေကာင္းကင္ေတြ ညိဳမဲ
မိုးေတြသဲေနတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ
အိမ္မျပန္ျဖစ္တာ
အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အေမ့သားဟာ
အလုပ္သြားဖို႔ အားခဲ
ရင္ထဲက ဟာတာတာနဲ႔
အေမ့ဓာတ္ပံု ထုတ္ၾကည့္တုန္းခဏမွာ
မ်က္ရည္က်မိပါေသးသတဲ့။


ခရီေရတာ