အမ်ိဳးကုိထိိမခ်ိ႕ေအာင္နာလုိ႔ဒီဆုိဒ္ေပၚမွာဘာသာေရးနဲႏုိင္ငံရဲ႕အေၾကာင္ရာေတြပါလာတဲ့အတြက္သူငယ္ခ်င္းဘေလာ့မိတ္ေဆြမ်ားအားအထူးေတာင္ပန္လုိက္ပါတယ္ ႏုိင္ငံ။ဘာသာ၊သာသနာနဲ႔ လူမ်ိဳးကုိခ်စ္ေသာ...
Khaing Soelynn
အေၾကာက္တရားဟာ ဘဝ ရွင္သန္ျခင္းရဲ့ တစ္ခုထဲေသာ ဝိေရာဓိပဲ။
သူဟာ ဘဝကို ႏွိပ္နယ္ ကြပ္ညွပ္ႏိုင္တဲ့၊ ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္ ျပဳႏိုင္တဲ့ တစ္ခုထဲေသာအရာ။ အေၾကာက္တရားဟာ လိမၼာပါးနပ္ လြန္းတယ္။ ဘယ္သူ႔အေပၚမွ မွီခုိတာမ်ိဳးမရွိဘူး။ ဥပေဒရဲ့ အထက္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိ ဆိုေပမဲ့ အေၾကာက္တရားကို ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းကြပ္ထားႏိုင္ျခင္းမရွိဘူး။
ေၾကာက္ျခင္းမွာ သနားျခင္း အလ်ဥ္းမရွိ ဆိုတာလည္း အမွန္တရားပဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ့ အားအနည္းဆံုးအပိုင္းကို သူ စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ရွာမယ္။
ေတြ႔ၿပီဆိုလို႔ကေတာ့ အဆက္မျပတ္ သူတြယ္ေတာ့မွာ။ လူ႔ရဲ့အားအနည္းဆံုး
အပိုင္းက စိတ္ပဲ။ ဆိုေတာ့ အေၾကာက္တရားဟာ အၿမဲလိုလို စိတ္ကို ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ေလ့ရွိတယ္။ တည္ၿငိမ္၊ ေအးခ်မ္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္မ်ိဳး မွာေတာင္ အေၾကာက္တရားဟာ သံသယဆိုတဲ့ အေျခအေနတစ္ရပ္အေနနဲ႔ စိတ္နယ္နမိတ္ထဲကို သူလွ်ိဳတစ္ေယာက္ လို လူမသိ သူမသိ ဝင္လာ
တတ္တယ္။ သံသယဟာ စိတ္နယ္နမိတ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္
ထားတဲ့ ဝိစိ...ကိစၧာ ဆိုတဲ့ ငနဲနဲ႔ ေတြ႔ေရာ။ အဲဒီမွာ ကိစၥၿပီးေတာ့တာပဲ။
ဝိစိကိစၲာ ဟာ သူ႔ခ်ည္းသက္သက္ဆိုရင္ေတာ့ မႈေလာက္စရာမရွိပါဘူး။ မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ ရိုင္ဖယ္စုတ္တစ္လက္ ကိုင္ထားတဲ့ ေျခလ်င္တပ္သား
လိုပဲ။ သံသယနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါမွာေတာ့ အင္မတန္ အားေကာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္
တစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္။ ဒီမွာပဲ ခင္ဗ်ားရဲ့ စိတ္နယ္နမိတ္ထဲမွာ ျပာယာ
ခတ္ျခင္း၊ ေယာက္ယက္ခတ္ျခင္း ဆိုတဲ့ မလံုၿခံဳမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကနဦးမွာေတာ့ ဆင္ျခင္တံုတရားတပ္သားေတြ လႊတ္ၿပီး အဓိကရုဏ္းကို ႏွိမ္နင္းလို႔ရေသးတယ္။ ဆင္ျခင္တံုတရားဟာ တိုက္ရည္လည္းဝ၊ လက္နက္လည္းစံုတဲ့ ဝါရင့္ တပ္မဟာႀကီးပဲ။ ဒါေပမဲ့ သံသယနဲ႔ ဝိစိကိစၧာ ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲေပါင္းမိလို႔ ခင္ဗ်ားရဲ့ စိတ္နယ္နမိတ္ကို
ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေအာင္ ကိုင္လႈပ္ႏိုင္ၿပီဆိုရင္ ဆင္ျခင္တံုတရား တပ္မဟာလည္း ဒူးေထာက္၊ လက္ေျမွာက္ရတာပဲ။
အဲသလိုအေျခအေနမွာ အေၾကာက္တရားဟာ ေခါဘဏီ တပ္ခ်ီၿပီး ခင္ဗ်ားတစ္ကိုယ္လံုးကို အလံုးအရင္းနဲ႔ ဝင္ အာဏာ သိမ္းလိုက္တာပဲ။ တစ္ခုခုေတာ့ အႀကီးအက်ယ္မွားေနၿပီလို႔ သိတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္က်
သြားခဲ့ၿပီ။ အဆုတ္ေတြ ဟာ တရႊီးရႊီးျမည္လာမယ္။ အစာေခ်စနစ္ဟာ အေၾကာက္တရားရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ ျပားျပားဝပ္သြားမယ္။ လွ်ာက ခဲ ဆြဲထားသလို ဆြ႔ံသြား အသြားမယ္။ ပါးစပ္က ေဟာင္းေလာင္းပြင့္လာမယ္။ နားေတြက ထိုင္းသြားမယ္။ ႂကြက္သားေတြ က ငွက္ဖ်ားမိသလို ဆတ္ဆတ္တုန္လာမယ္။ ဒူးေတြက မခိုင္-ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ျဖစ္လာမယ္။ ႏွလံုးဟာ မႏိုင္ဝန္ထမ္းရင္း အႀကီးအက်ယ္ အလုပ္လုပ္ရမယ္။ ဒြါရကိုးေပါက္ကေတာ့ ဒိုးယိုေပါက္ ပြင့္ကုန္လိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တစ္ကိုယ္ လံုးကို အုပ္စီးမိသြားတဲ့အခါမွာ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အေၾကာက္တရား ႀကီးစိုးေနၿပီ ဆိုတာကို သက္ေသျပႏိုင္တဲ့ တစ္ခု ထဲ ေသာအရာဟာ မ်က္လံုးေတြပဲ က်န္ရစ္ေတာ့တယ္။
သင္႔လူ*
*ဆရာျမ ျပန္ဖူးတဲ႔ ဂါစီယာမားေကးရဲ႕ အျခားတစ္ပုဒ္" ေဝးလြင္႔ကင္းကြာ
ႏွစ္တစ္ရာ" ဘာသာျပန္ခဲ႔တဲ႔ ဆရာဝန္ စာေရးဆရာ ပါ ။
အေၾကာက္တရားဟာ ဘဝ ရွင္သန္ျခင္းရဲ့ တစ္ခုထဲေသာ ဝိေရာဓိပဲ။
သူဟာ ဘဝကို ႏွိပ္နယ္ ကြပ္ညွပ္ႏိုင္တဲ့၊ ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္ ျပဳႏိုင္တဲ့ တစ္ခုထဲေသာအရာ။ အေၾကာက္တရားဟာ လိမၼာပါးနပ္ လြန္းတယ္။ ဘယ္သူ႔အေပၚမွ မွီခုိတာမ်ိဳးမရွိဘူး။ ဥပေဒရဲ့ အထက္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိ ဆိုေပမဲ့ အေၾကာက္တရားကို ဥပေဒနဲ႔ ထိန္းကြပ္ထားႏိုင္ျခင္းမရွိဘူး။
ေၾကာက္ျခင္းမွာ သနားျခင္း အလ်ဥ္းမရွိ ဆိုတာလည္း အမွန္တရားပဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ့ အားအနည္းဆံုးအပိုင္းကို သူ စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ရွာမယ္။
ေတြ႔ၿပီဆိုလို႔ကေတာ့ အဆက္မျပတ္ သူတြယ္ေတာ့မွာ။ လူ႔ရဲ့အားအနည္းဆံုး
အပိုင္းက စိတ္ပဲ။ ဆိုေတာ့ အေၾကာက္တရားဟာ အၿမဲလိုလို စိတ္ကို ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ေလ့ရွိတယ္။ တည္ၿငိမ္၊ ေအးခ်မ္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္မ်ိဳး မွာေတာင္ အေၾကာက္တရားဟာ သံသယဆိုတဲ့ အေျခအေနတစ္ရပ္အေနနဲ႔ စိတ္နယ္နမိတ္ထဲကို သူလွ်ိဳတစ္ေယာက္ လို လူမသိ သူမသိ ဝင္လာ
တတ္တယ္။ သံသယဟာ စိတ္နယ္နမိတ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္
ထားတဲ့ ဝိစိ...ကိစၧာ ဆိုတဲ့ ငနဲနဲ႔ ေတြ႔ေရာ။ အဲဒီမွာ ကိစၥၿပီးေတာ့တာပဲ။
ဝိစိကိစၲာ ဟာ သူ႔ခ်ည္းသက္သက္ဆိုရင္ေတာ့ မႈေလာက္စရာမရွိပါဘူး။ မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ ရိုင္ဖယ္စုတ္တစ္လက္ ကိုင္ထားတဲ့ ေျခလ်င္တပ္သား
လိုပဲ။ သံသယနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါမွာေတာ့ အင္မတန္ အားေကာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္
တစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္။ ဒီမွာပဲ ခင္ဗ်ားရဲ့ စိတ္နယ္နမိတ္ထဲမွာ ျပာယာ
ခတ္ျခင္း၊ ေယာက္ယက္ခတ္ျခင္း ဆိုတဲ့ မလံုၿခံဳမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကနဦးမွာေတာ့ ဆင္ျခင္တံုတရားတပ္သားေတြ လႊတ္ၿပီး အဓိကရုဏ္းကို ႏွိမ္နင္းလို႔ရေသးတယ္။ ဆင္ျခင္တံုတရားဟာ တိုက္ရည္လည္းဝ၊ လက္နက္လည္းစံုတဲ့ ဝါရင့္ တပ္မဟာႀကီးပဲ။ ဒါေပမဲ့ သံသယနဲ႔ ဝိစိကိစၧာ ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲေပါင္းမိလို႔ ခင္ဗ်ားရဲ့ စိတ္နယ္နမိတ္ကို
ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေအာင္ ကိုင္လႈပ္ႏိုင္ၿပီဆိုရင္ ဆင္ျခင္တံုတရား တပ္မဟာလည္း ဒူးေထာက္၊ လက္ေျမွာက္ရတာပဲ။
အဲသလိုအေျခအေနမွာ အေၾကာက္တရားဟာ ေခါဘဏီ တပ္ခ်ီၿပီး ခင္ဗ်ားတစ္ကိုယ္လံုးကို အလံုးအရင္းနဲ႔ ဝင္ အာဏာ သိမ္းလိုက္တာပဲ။ တစ္ခုခုေတာ့ အႀကီးအက်ယ္မွားေနၿပီလို႔ သိတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္က်
သြားခဲ့ၿပီ။ အဆုတ္ေတြ ဟာ တရႊီးရႊီးျမည္လာမယ္။ အစာေခ်စနစ္ဟာ အေၾကာက္တရားရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ ျပားျပားဝပ္သြားမယ္။ လွ်ာက ခဲ ဆြဲထားသလို ဆြ႔ံသြား အသြားမယ္။ ပါးစပ္က ေဟာင္းေလာင္းပြင့္လာမယ္။ နားေတြက ထိုင္းသြားမယ္။ ႂကြက္သားေတြ က ငွက္ဖ်ားမိသလို ဆတ္ဆတ္တုန္လာမယ္။ ဒူးေတြက မခိုင္-ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ျဖစ္လာမယ္။ ႏွလံုးဟာ မႏိုင္ဝန္ထမ္းရင္း အႀကီးအက်ယ္ အလုပ္လုပ္ရမယ္။ ဒြါရကိုးေပါက္ကေတာ့ ဒိုးယိုေပါက္ ပြင့္ကုန္လိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တစ္ကိုယ္ လံုးကို အုပ္စီးမိသြားတဲ့အခါမွာ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အေၾကာက္တရား ႀကီးစိုးေနၿပီ ဆိုတာကို သက္ေသျပႏိုင္တဲ့ တစ္ခု ထဲ ေသာအရာဟာ မ်က္လံုးေတြပဲ က်န္ရစ္ေတာ့တယ္။
သင္႔လူ*
*ဆရာျမ ျပန္ဖူးတဲ႔ ဂါစီယာမားေကးရဲ႕ အျခားတစ္ပုဒ္" ေဝးလြင္႔ကင္းကြာ
ႏွစ္တစ္ရာ" ဘာသာျပန္ခဲ႔တဲ႔ ဆရာဝန္ စာေရးဆရာ ပါ ။
No comments:
Post a Comment
သင့္စိတ္ႏွင့္သင့္ကုိယ္လြတ္လက္စြာေပါက္ကြဲပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ သင္ေပးသြားတဲ့ Comment ဟာသင့္ရဲ႕စိတ္ထားပါပဲ မိတ္ေဆြ...လာေရာက္အားေပးတဲ့အတြက္ အျမဲေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ.....GOOD LUCK...