အမ်ိဳးကုိထိိမခ်ိ႕ေအာင္နာလုိ႔ဒီဆုိဒ္ေပၚမွာဘာသာေရးနဲႏုိင္ငံရဲ႕အေၾကာင္ရာေတြပါလာတဲ့အတြက္သူငယ္ခ်င္းဘေလာ့မိတ္ေဆြမ်ားအားအထူးေတာင္ပန္လုိက္ပါတယ္ ႏုိင္ငံ။ဘာသာ၊သာသနာနဲ႔ လူမ်ိဳးကုိခ်စ္ေသာ...
စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ ေတြ႕ ရတတ္ေသာ ဘီယာပ႐ိုမိုးရွင္းလုပ္သည့္ မိန္းကေလးမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရလွ်င္ ရင္နာ သည္။ ထိုမိန္းကေလးမ်ားသည္ အားလုံးငယ္ႏုပ်ဳိရြယ္ေသာသူေလးေတြခ်ည္းျဖစ္သည္။ သူတို႔ေလးေ တြ အားလုံးသည္လည္း သည္အလုပ္ေတြကို ေပ်ာ္လို႔လုပ္ေနၾကသည္မဟုတ္ပါ။ အေျခအေန အရပ္ရပ္က တြန္း ပို႔ေသာေၾကာင့္ သာ သည္အလုပ္ေတြကို မျဖစ္မေန လုပ္ေနၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။
အလုပ္သေဘာအရ မိတ္ကပ္ေတြလိမ္းလို႔၊ ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆးေတြ ဆိုးလို႔၊ ဆံပင္ေတြ ကိုျပင္ ဆင္ျဖတ္ေ တာက္လို႔၊ စကတ္တိုေလးေတြ ဝတ္လို႔ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ေနၾကရသည္။ သူတို႔ေလးေတြ၏ အလုပ္ခ်ိန္က ညေန ၃ နာရီေနာက္ပိုင္း မွစသည္တဲ့။ အိမ္ကို ည၁ဝ နာရီမွ ေရာက္ၾကသည္တဲ့။
တစ္ခါ ေၾကာ္ျငာေဆးလိမ္းေပးေနေသာ မိန္းကေလးမ်ား၊ စီးကရက္ေၾကာ္ျငာကာ မီးညႇိေပးေနေသာ မိန္း ကေလး မ်ား ကိုလည္း ေတြ႕ရတတ္ ျပန္သည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ခ်ိန္ ထုိးၾကည့္ကာ သည္ မိန္း ကေလးေတြ အတြက္ နာက်င္ခံစား႐ုံကလဲြလို႔ ဘာမ်ား တတ္ႏုိင္ပါဦးမည္နည္း။
သည္လိုမ်ဳိး ႏုငယ္ပ်ဳိရြယ္မႈကို အရင္းျပဳ၍ ဝင္ေငြရွာရေသာ မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ ခံစားေနရဆဲမွာ ပင္ ျဖစ္ ရပ္မွန္ ဝတၴဳဇာတ္လမ္းတစ္ခု ကို ဖတ္လိုက္ရျပန္သည္။ 'ကႏၲာရ ႏွင္းဆီ'တဲ့။ နာမည္က လွလွေလး။ ေရး သူ က ေရႊကူေမႏွင္း။
ျဖစ္ရပ္မွန္ဝတၴဳဇာတ္လမ္းျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ သည္ဝတၴဳကို လူကုန္ကူးခံရေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦး၏ မွတ္ တမ္း အေနႏွင့္လည္း ဖတ္ျဖစ္သလို မသမာသူတို႔၏ စီးပြားေရးစားက်က္မွာ သားေကာင္ျဖစ္ရသည့္ ျမန္မာ မိန္းကေလးတို႔၏ဘဝကိုလည္း မြန္းက်ပ္နာက်င္စြာ သိလုိက္ရသည္။
သူဇာခင္(ေခၚ)မီးမီးဆိုသည့္ အမ်ဳိးသမီးငယ္သည္ တစ္ခုလပ္ဘဝျဖင့္ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္ စီးပြား ရွာရန္ အိမ္နီးခ်င္းသူငယ္ခ်င္းလင္မယားကို ယုံစားအားကိုးကာ ရန္ကုန္မွ တာခ်ီလိတ္သို႔ လုိက္လာခဲ့၏။ သည္ ကမွ 'ဟိုဘက္'ကို သြားၾကသည္။
ေနာက္ေတာ့ ဘုမသိဘမသိ ႏွင့္ ဘန္ေကာက္ႏွင့္နီးေသာ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွ ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ေဂဟာ တစ္ခု မွာ ေရာင္းစားခံလုိက္ရသည္။ ဘတ္ ၁ဝဝဝဝ ႏွင့္ေရာင္းခဲ့တာဆို ေတာ့ မီးမီးက ဘတ္ ၂ဝဝဝဝ ဖိုး အလုပ္ လုပ္ေပးၿပီးမွ ျပန္လႊတ္မည္ တဲ့။ သူတို႔အတြက္ အျမတ္ရၿပီးမွ လြတ္မည္။
လူက လူကိုေရာင္းသည္ဆို ေသာ ကိစၥသည္ ခံျပင္းစရာေကာင္းလွ၏။ ေငြဝယ္ကြၽန္ေခတ္က ကြၽန္ ေရာင္း ကြၽန္ ဝယ္ လုပ္သလိုပါလား။ မီးမီး၏ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ကူ ကယ္ရာမဲ့ လိင္ေက်းကြၽန္ဘဝကို ပိတ္ေလွာင္ မြန္းက်ပ္ လွသည့္ အိပ္ မက္ဆိုးမ်ားကို ဖတ္ရသည္။
သည္ဝတၴဳက စိတ္ကူးယဥ္ ဝတၴဳသက္သက္မဟုတ္။ ဝတၴဳထဲက သူဇာခင္လို ဘဝမ်ဳိးေရာက္ရသူ ျမန္မာ မိန္း ကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားရွိခဲ့ပါလိမ့္။ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာလည္း လူကုန္ကူး တဲ့ မႈခင္း သတင္းေတြ အခုထိ ဖတ္ေနရဆဲ။
ကႏၲာရႏွင္းဆီထဲက လူေမာင္လို၊ ခင္ခင္ဝင္းလို စာနာစိတ္ကင္းမဲ့သည့္ မိတ္ေဆြတု၊ မိတ္ေဆြေယာင္ေတြ က ေၾကာက္စရာ၊ စက္ဆုပ္ စရာေကာင္းလွသည္။ မိတ္ေဆြတု၊ မိတ္ေဆြေယာင္ဟုပင္ မေခၚထုိက္။ မိတ္ေ ဆြ ယုတ္ေတြဟု သတ္မွတ္ရ မည့္အမ်ဳိးအစား။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းကိုပင္ ရက္ရက္စက္စက္၊ မစာမနာ။ ကိုယ့္ လူမ်ဳိးမွသာ မဟုတ္ပါ။ သည္လို လုပ္ရပ္မ်ဳိးက ဘယ္လူမ်ဳိးကိုမွ မလုပ္သင့္၊ မလုပ္အပ္ေသာ ကိစၥ ပါေလ။ လူသားအခ်င္းခ်င္း ေစတ နာ၊ ေမတၱာထားကာ ကူညီေစာင့္ ေရွာက္ရမည့္အစား ဘဝကို အညြန္႔ ခ်ဳိးဖ်က္ ဆီးရက္သူေတြပင္။
သည္ဇာတ္လမ္းမွာ 'က်ီပို'က ေတာ့ မီးမီးအတြက္ ကႏၲာရထဲက အိုေအစစ္ပါပဲ။ မီးမီးကို အက်ဥ္း အက်ပ္ ထဲက ကူကယ္ထုတ္ေခၚႏုိင္ ျခင္းမရွိေပမယ့္ မီးမီးအတြက္ တုိင္တည္စရာ၊ ရင္ဖြင့္စရာေပမုိ႔။
မီးမီး အလုပ္ဝင္ရမည့္ ေနရာဌာနကိုေရာက္ခါစမွာ မီးမီးကို အသစ္ေရာက္လာေသာသူမို႔ ေၾကာ္ျငာ ထားပုံ ကေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ေကာင္းလွ၏။
'ျမန္မာစစ္စစ္ရမည္'တဲ့။
ဆတ္သားေျခာက္စစ္စစ္၊ ႏြား ႏို႔စစ္စစ္ရမယ္ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ . . .မီးမီး၏ ငရဲခန္းမ်ား။
ေနာက္ ဆုံးေတာ့ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါဆင္းရဲပင္ပန္းမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ ကို ရင္ဆုိင္ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးမွ မီးမီး လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့သည္။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္သည္။
သို႔ေသာ္ . . .
မီးမီးကို ငရဲခန္းေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ေသာ မသမာသူ၏လွည့္ ျဖားတုိင္ၾကားမႈေၾကာင့္ပင္ မီးမီးအ က်ဥ္း စံ ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရျပန္၏။
ကႏၲာရႏွင္းဆီ၏ ဇာတ္သိမ္း က ေထာင္ထဲမွာပင္သိမ္းသြားသည္။ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းမို႔ ေနာက္ဆုံး ဇာတ္ သိမ္းကို ဝတၴဳေရးသူက ကိုယ့္ သေဘာႏွင့္ကိုယ္ စိတ္ကူးဖဲြ႕ႏဲြ႕ မေနေတာ့ဘဲ ကာယကံရွင္ မိန္း ကေလး ဆီက ေမးျမန္းသိရွိထား သည့္ ေနရာမွာပင္ ဇာတ္ကို ရပ္ ဆုိင္းလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဇာတ္ကို သိမ္းျခင္း မ ဟုတ္။
ဝတၴဳေရးသူကိုယ္တုိင္က အျပင္ ကိုေရာက္လာသည့္အခါ မီးမီးႏွင့္ ျပန္မေတြ႕ေတာ့သည္မို႔ မီးမီး၏ ေနာက္ ပိုင္း ဘဝျဖစ္စဥ္ကို မသိရ ေတာ့ပါ။ မီးမီးအျပင္ေလာကကို ျပန္ ေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့သား ေလးနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ ရရဲ႕လား။ အျပင္ ေရာက္ေတာ့ မီးမီးဘဝကို ဘယ္လို ဆက္ၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းရင္ဆုိင္သလဲ ဆိုတာေတြ ကိုပါ သိခ်င္မိပါသည္။ သိလိုလွပါသည္။
စာေရးသူ၏ အမွာစာမွာေတာ့ 'မီးမီးတစ္ေယာက္ အသက္ရွင္ေန ေသးလွ်င္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဘဝ ျဖင့္ ေတြ႕ ခ်င္ ပါေသးသည္'ဟု ပါရွိ သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၂ဝေက်ာ္က ထိုစဥ္က တာဝန္ရွိသူ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တစ္ဦးက''ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လူကုန္ ကူးျခင္း မရွိပါ'' ဟု အတိအလင္းေၾက ညာခဲ့ဖူးသည္ကို သတိရမိ၏။ သို႔ ေသာ္ ကႏၲာရႏွင္းဆီမွ အမ်ဳိးသမီး ငယ္ သည္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မတုိင္မီက လူကုန္ကူးမႈျဖင့္ ေထာင္က်ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ကႏၲာရႏွင္းဆီဆိုေသာ အပင္ မွာ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာ သဲေျမ၌ ရွင္သန္၏။ ပင္စည္တြင္ ေရ သိုေလွာင္၏။ အပြင့္ကပါး လႊာေ သာ ပြင့္ခ်ပ္ငါးလႊာ။ ႏွင္းဆီပြင့္ပုံ။ အေရာင္ က လိေမၼာ္ေရာင္။ ဆူးမ်ားကား အဆိပ္ျပင္းေလသည္တဲ့။
သည္ေလာကမွာ မီးမီးလို ကႏၲာရႏွင္းဆီေလးေတြ ဘယ္ ေလာက္မ်ား ႏြမ္းညႇိဳးမြေၾကပ်က္စီး ခဲ့ရေလၿပီလဲ မသိ။
တင္မိခိုင္
ဧၿပီ ၂၇ ရက္ေန႔ထုတ္ ေရႊႏုိင္ငံသစ္သတင္းစာ၏ ကလ်ာဏယု၀က႑တြင္ေဖာ္ျပေသာ ေဆာင္းပါးရွင္ တင္မိခိုင္၏ '' ေၾကြကြဲရသည့္ ကႏၱာရႏွင္းဆီ" ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
အလုပ္သေဘာအရ မိတ္ကပ္ေတြလိမ္းလို႔၊ ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆးေတြ ဆိုးလို႔၊ ဆံပင္ေတြ ကိုျပင္ ဆင္ျဖတ္ေ တာက္လို႔၊ စကတ္တိုေလးေတြ ဝတ္လို႔ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ေနၾကရသည္။ သူတို႔ေလးေတြ၏ အလုပ္ခ်ိန္က ညေန ၃ နာရီေနာက္ပိုင္း မွစသည္တဲ့။ အိမ္ကို ည၁ဝ နာရီမွ ေရာက္ၾကသည္တဲ့။
တစ္ခါ ေၾကာ္ျငာေဆးလိမ္းေပးေနေသာ မိန္းကေလးမ်ား၊ စီးကရက္ေၾကာ္ျငာကာ မီးညႇိေပးေနေသာ မိန္း ကေလး မ်ား ကိုလည္း ေတြ႕ရတတ္ ျပန္သည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ခ်ိန္ ထုိးၾကည့္ကာ သည္ မိန္း ကေလးေတြ အတြက္ နာက်င္ခံစား႐ုံကလဲြလို႔ ဘာမ်ား တတ္ႏုိင္ပါဦးမည္နည္း။
သည္လိုမ်ဳိး ႏုငယ္ပ်ဳိရြယ္မႈကို အရင္းျပဳ၍ ဝင္ေငြရွာရေသာ မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ ခံစားေနရဆဲမွာ ပင္ ျဖစ္ ရပ္မွန္ ဝတၴဳဇာတ္လမ္းတစ္ခု ကို ဖတ္လိုက္ရျပန္သည္။ 'ကႏၲာရ ႏွင္းဆီ'တဲ့။ နာမည္က လွလွေလး။ ေရး သူ က ေရႊကူေမႏွင္း။
ျဖစ္ရပ္မွန္ဝတၴဳဇာတ္လမ္းျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ သည္ဝတၴဳကို လူကုန္ကူးခံရေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦး၏ မွတ္ တမ္း အေနႏွင့္လည္း ဖတ္ျဖစ္သလို မသမာသူတို႔၏ စီးပြားေရးစားက်က္မွာ သားေကာင္ျဖစ္ရသည့္ ျမန္မာ မိန္းကေလးတို႔၏ဘဝကိုလည္း မြန္းက်ပ္နာက်င္စြာ သိလုိက္ရသည္။
သူဇာခင္(ေခၚ)မီးမီးဆိုသည့္ အမ်ဳိးသမီးငယ္သည္ တစ္ခုလပ္ဘဝျဖင့္ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္ စီးပြား ရွာရန္ အိမ္နီးခ်င္းသူငယ္ခ်င္းလင္မယားကို ယုံစားအားကိုးကာ ရန္ကုန္မွ တာခ်ီလိတ္သို႔ လုိက္လာခဲ့၏။ သည္ ကမွ 'ဟိုဘက္'ကို သြားၾကသည္။
ေနာက္ေတာ့ ဘုမသိဘမသိ ႏွင့္ ဘန္ေကာက္ႏွင့္နီးေသာ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွ ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ေဂဟာ တစ္ခု မွာ ေရာင္းစားခံလုိက္ရသည္။ ဘတ္ ၁ဝဝဝဝ ႏွင့္ေရာင္းခဲ့တာဆို ေတာ့ မီးမီးက ဘတ္ ၂ဝဝဝဝ ဖိုး အလုပ္ လုပ္ေပးၿပီးမွ ျပန္လႊတ္မည္ တဲ့။ သူတို႔အတြက္ အျမတ္ရၿပီးမွ လြတ္မည္။
လူက လူကိုေရာင္းသည္ဆို ေသာ ကိစၥသည္ ခံျပင္းစရာေကာင္းလွ၏။ ေငြဝယ္ကြၽန္ေခတ္က ကြၽန္ ေရာင္း ကြၽန္ ဝယ္ လုပ္သလိုပါလား။ မီးမီး၏ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ကူ ကယ္ရာမဲ့ လိင္ေက်းကြၽန္ဘဝကို ပိတ္ေလွာင္ မြန္းက်ပ္ လွသည့္ အိပ္ မက္ဆိုးမ်ားကို ဖတ္ရသည္။
သည္ဝတၴဳက စိတ္ကူးယဥ္ ဝတၴဳသက္သက္မဟုတ္။ ဝတၴဳထဲက သူဇာခင္လို ဘဝမ်ဳိးေရာက္ရသူ ျမန္မာ မိန္း ကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားရွိခဲ့ပါလိမ့္။ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာလည္း လူကုန္ကူး တဲ့ မႈခင္း သတင္းေတြ အခုထိ ဖတ္ေနရဆဲ။
ကႏၲာရႏွင္းဆီထဲက လူေမာင္လို၊ ခင္ခင္ဝင္းလို စာနာစိတ္ကင္းမဲ့သည့္ မိတ္ေဆြတု၊ မိတ္ေဆြေယာင္ေတြ က ေၾကာက္စရာ၊ စက္ဆုပ္ စရာေကာင္းလွသည္။ မိတ္ေဆြတု၊ မိတ္ေဆြေယာင္ဟုပင္ မေခၚထုိက္။ မိတ္ေ ဆြ ယုတ္ေတြဟု သတ္မွတ္ရ မည့္အမ်ဳိးအစား။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းကိုပင္ ရက္ရက္စက္စက္၊ မစာမနာ။ ကိုယ့္ လူမ်ဳိးမွသာ မဟုတ္ပါ။ သည္လို လုပ္ရပ္မ်ဳိးက ဘယ္လူမ်ဳိးကိုမွ မလုပ္သင့္၊ မလုပ္အပ္ေသာ ကိစၥ ပါေလ။ လူသားအခ်င္းခ်င္း ေစတ နာ၊ ေမတၱာထားကာ ကူညီေစာင့္ ေရွာက္ရမည့္အစား ဘဝကို အညြန္႔ ခ်ဳိးဖ်က္ ဆီးရက္သူေတြပင္။
သည္ဇာတ္လမ္းမွာ 'က်ီပို'က ေတာ့ မီးမီးအတြက္ ကႏၲာရထဲက အိုေအစစ္ပါပဲ။ မီးမီးကို အက်ဥ္း အက်ပ္ ထဲက ကူကယ္ထုတ္ေခၚႏုိင္ ျခင္းမရွိေပမယ့္ မီးမီးအတြက္ တုိင္တည္စရာ၊ ရင္ဖြင့္စရာေပမုိ႔။
မီးမီး အလုပ္ဝင္ရမည့္ ေနရာဌာနကိုေရာက္ခါစမွာ မီးမီးကို အသစ္ေရာက္လာေသာသူမို႔ ေၾကာ္ျငာ ထားပုံ ကေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ေကာင္းလွ၏။
'ျမန္မာစစ္စစ္ရမည္'တဲ့။
ဆတ္သားေျခာက္စစ္စစ္၊ ႏြား ႏို႔စစ္စစ္ရမယ္ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ . . .မီးမီး၏ ငရဲခန္းမ်ား။
ေနာက္ ဆုံးေတာ့ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါဆင္းရဲပင္ပန္းမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ ကို ရင္ဆုိင္ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးမွ မီးမီး လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့သည္။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္သည္။
သို႔ေသာ္ . . .
မီးမီးကို ငရဲခန္းေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ေသာ မသမာသူ၏လွည့္ ျဖားတုိင္ၾကားမႈေၾကာင့္ပင္ မီးမီးအ က်ဥ္း စံ ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရျပန္၏။
ကႏၲာရႏွင္းဆီ၏ ဇာတ္သိမ္း က ေထာင္ထဲမွာပင္သိမ္းသြားသည္။ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းမို႔ ေနာက္ဆုံး ဇာတ္ သိမ္းကို ဝတၴဳေရးသူက ကိုယ့္ သေဘာႏွင့္ကိုယ္ စိတ္ကူးဖဲြ႕ႏဲြ႕ မေနေတာ့ဘဲ ကာယကံရွင္ မိန္း ကေလး ဆီက ေမးျမန္းသိရွိထား သည့္ ေနရာမွာပင္ ဇာတ္ကို ရပ္ ဆုိင္းလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဇာတ္ကို သိမ္းျခင္း မ ဟုတ္။
ဝတၴဳေရးသူကိုယ္တုိင္က အျပင္ ကိုေရာက္လာသည့္အခါ မီးမီးႏွင့္ ျပန္မေတြ႕ေတာ့သည္မို႔ မီးမီး၏ ေနာက္ ပိုင္း ဘဝျဖစ္စဥ္ကို မသိရ ေတာ့ပါ။ မီးမီးအျပင္ေလာကကို ျပန္ ေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့သား ေလးနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ ရရဲ႕လား။ အျပင္ ေရာက္ေတာ့ မီးမီးဘဝကို ဘယ္လို ဆက္ၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းရင္ဆုိင္သလဲ ဆိုတာေတြ ကိုပါ သိခ်င္မိပါသည္။ သိလိုလွပါသည္။
စာေရးသူ၏ အမွာစာမွာေတာ့ 'မီးမီးတစ္ေယာက္ အသက္ရွင္ေန ေသးလွ်င္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဘဝ ျဖင့္ ေတြ႕ ခ်င္ ပါေသးသည္'ဟု ပါရွိ သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၂ဝေက်ာ္က ထိုစဥ္က တာဝန္ရွိသူ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တစ္ဦးက''ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လူကုန္ ကူးျခင္း မရွိပါ'' ဟု အတိအလင္းေၾက ညာခဲ့ဖူးသည္ကို သတိရမိ၏။ သို႔ ေသာ္ ကႏၲာရႏွင္းဆီမွ အမ်ဳိးသမီး ငယ္ သည္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မတုိင္မီက လူကုန္ကူးမႈျဖင့္ ေထာင္က်ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ကႏၲာရႏွင္းဆီဆိုေသာ အပင္ မွာ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာ သဲေျမ၌ ရွင္သန္၏။ ပင္စည္တြင္ ေရ သိုေလွာင္၏။ အပြင့္ကပါး လႊာေ သာ ပြင့္ခ်ပ္ငါးလႊာ။ ႏွင္းဆီပြင့္ပုံ။ အေရာင္ က လိေမၼာ္ေရာင္။ ဆူးမ်ားကား အဆိပ္ျပင္းေလသည္တဲ့။
သည္ေလာကမွာ မီးမီးလို ကႏၲာရႏွင္းဆီေလးေတြ ဘယ္ ေလာက္မ်ား ႏြမ္းညႇိဳးမြေၾကပ်က္စီး ခဲ့ရေလၿပီလဲ မသိ။
တင္မိခိုင္
ဧၿပီ ၂၇ ရက္ေန႔ထုတ္ ေရႊႏုိင္ငံသစ္သတင္းစာ၏ ကလ်ာဏယု၀က႑တြင္ေဖာ္ျပေသာ ေဆာင္းပါးရွင္ တင္မိခိုင္၏ '' ေၾကြကြဲရသည့္ ကႏၱာရႏွင္းဆီ" ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment
သင့္စိတ္ႏွင့္သင့္ကုိယ္လြတ္လက္စြာေပါက္ကြဲပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ သင္ေပးသြားတဲ့ Comment ဟာသင့္ရဲ႕စိတ္ထားပါပဲ မိတ္ေဆြ...လာေရာက္အားေပးတဲ့အတြက္ အျမဲေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ.....GOOD LUCK...