ရိႈက္သံ
ဆံျဖဴတေခ်ာင္း
နွစ္ေဟာင္းဆယ္စု လါန္ခဲ့ပေကာ။
ဤနွစ္မ်ား
ပ်ားတို႔သည္ မခ်ိဳ
မိႈတို႔သည္ မေပါက္
ယာတို႔သည္ ေျခာက္ကုန္၏။
ျမဴေတြက ဆိုင္းဆိုင္း
မုန္တိုင္းက မႈန္မႈန္
ဖံုေတြက ေထာင္းေထာင္း
လွည္းလမ္းေၾကာင္းမွာ
ထေနာင္းေၾကာင္ျခစ္
ဆူးရစ္ပြင့္ခါ
မိုးမရြာသည္
ရြာပါေသာ္လဲ မိုးမသဲ။
ရြာဦးေက်ာင္းတြင္
ေခါင္းေလာင္းသံ မၾကား
နားဝမွာ မခ်ိဳ
ကိုရင္ေတြ မရွိ
စာအံသံ နတၳိ
ကပၸိယအို ေခါင္းတံုးတိုသာ
တိုင္ႀကိဳ တိုင္ၾကား လဲလ်က္။
ေျမႀကီးလဲ
မသီးဝံ့ဝံ့၊ အသီးဆြံ႔၍
ရွက္ရြ႔ံအားနာေသာမ်က္ႏွာျဖင့္
ငါ့ကို ၾကည့္လင့္၏။
ရႈိက္သံေျပာင္း၍
ေခါင္းေလာင္း ဘယ္ခါခ်ိဳမည္နည္း။
(၁၉၇၆)
တင္မိုး
No comments:
Post a Comment
သင့္စိတ္ႏွင့္သင့္ကုိယ္လြတ္လက္စြာေပါက္ကြဲပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ သင္ေပးသြားတဲ့ Comment ဟာသင့္ရဲ႕စိတ္ထားပါပဲ မိတ္ေဆြ...လာေရာက္အားေပးတဲ့အတြက္ အျမဲေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ.....GOOD LUCK...