ဆင္ဆာ သေရာ္စာ

The Art of Transition Symposium 2013 (Yangon) အမည္ရွိသည့္ပြဲကို ယခုႏွစ္ မတ္လ ၃ဝ ရက္မွ ၃၁ ရက္ေန႔အထိ ၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္၏ အထင္ကရ ဖုိးစိန္လမ္းမေပၚရွိ Holiday Restaurant  ႀကီးမွာ ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပသြားခဲ့ပါေပ၏။

ပထမေန႔မွာ ပါဝင္ေဆြးေႏြးမည့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ အမည္နာမမ်ားစြာကို ဤသို႔ ေတြ႕ရွိပါ၏။ ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္၊ ဇာဂနာ၊ Julia (England)၊ Lawyer ေအာင္သိန္း၊ မင္း ထင္ကိုကုိႀကီး၊ မိုဃ္းေဇာ္၊ ကဗ်ာဆရာမ မအိ၊ ညီေစမင္း၊ ကုိထြဋ္၊ ပန္ဒိုရာ၊ စူးျမင့္သိန္း၊ မင္း ခက္ရဲ၊ ေဇာ္လူစိမ္း၊ ဘုန္းသက္ပိုင္၊ ေအာ္ပီက်ယ္၊ ရွင္ေဒဝီ၊ စိုင္းဝင္းျမင့္၊ မိုးေဝး၊ ၿငိမ္းေဝ၊ ငုအိမ္ ထက္ျမက္၊ ေဇာ္သက္ေထြး၊ ေနဘုန္းလတ္ႏွင့္ ဝင္းေဖေမာင္တို႔ကို အခ်ိန္စာရင္းထဲမွာ တစ္ ေယာက္ ၁၅ မိနစ္ စာစီ ေတြ႕ျမင္ရပါေပ၏။

ဒုတိယေန႔စာရင္းအရ ပါဝင္ေဆြးဖို႔ အ လွည့္က်သူ ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔မွာလည္း တစ္သီ ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါေပ၏။ မင္းကိုႏိုင္၊ ေမာင္နီဦး၊ ထက္ျမက္၊ စန္းေဇာ္ေထြး၊ Sharaad Knttau (Malaysia)၊ ေအးကို၊ ေဇယ်ာလင္း၊ Jermifer leehey (India)၊ ေမာင္တင္သစ္၊ ေမာင္ေသြးသစ္၊ ေစာေဝ၊ သက္ေဆြဝင္း၊ ပါေမာ့မင့္အတ္ တစ္စ္မအိ၊ ခ်စ္ဝင္းေမာင္၊ အ႐ိုင္း၊ ညီပုေလး၊ အိၿႏၵာ၊ ခ်စ္ဦးညိဳ၊ မိုးႏိုင္(ဂီတမိတ္)၊ထိန္လင္း၊ ဇာဂနာႏွင့္ ဆာေသာ္ဒိုး ေခၚ စိုးေသာ္တာတို႔ပဲ ျဖစ္ၾကပါေပ၏။

Holiday  ၏ ေနရာအႏွံ႔အျပားတို႔ မွာကား ျမန္ျပည္တစ္လႊားမွ အႏုပညာသမားေပါင္းစံုႏွင့္ တကြ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွ ၾကြေရာက္လာၾကသည့္ အႏုပညာရွင္အတတ္ပညာရွင္ႏွင့္ ကမၻာ့မီဒီယာေပါင္းစုံမွ ဆရာသမားမ်ားတို႔မွာ စုစုစုစုႏွင့္ အႏုပညာကိစၥအရပ္ရပ္တို႔ကို ျပဳမူပူးေပါင္းေဖာ္ ေဆာင္ေနၾကတာ ေတြ႕ျမင္ရပါေပ၏။Holiday  ပထမထပ္ ခန္းမသို႔တက္ရာ ေလွကားမဟာေကြ႕တြင္ကား ဘလက္ဘုတ္ႀကီး တစ္ခုရွိၿပီးသကာလ ဆရာစိုးစံဝင္း၊ ဆရာဝလံုး ႏွင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ ေခတ္သ႐ုပ္ျပ ကာတြန္းကား ခ်ပ္အခ်ိဳ႕ေနရာယူလို႔ ေနပါ၏။ ပထမထပ္၏ ခန္းမဧည့္ႀကိဳေကာင္တာ ေဘးမွာကား ၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုကာလက ထုတ္ေဝခဲ့ၾက သည့္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ သတင္းစာေစာင္တို႔မွ ဓာတ္ပံု၊ သတင္း၊ ကဗ်ာမ်ားစြာကို ကပ္၍ ခင္း က်င္းျပသထားပါေပ၏။

ခန္းမႀကီးအတြင္းတြင္ကား ခန္းလံုးျပည့္ခံု မ်ား ခင္းက်င္းထားကာ ဟိုးအေရွ႕မွာ စင္ျမင့္ငယ္ တစ္ခုႏွင့္ ပ႐ိုဂ်က္တာတစ္ခုကိုပါ အသင့္ျပင္ဆင္ ယင္ထားပါ၏။ ခန္းမ၏ ေဘးႏွစ္ဖက္နံရံတို႔ အထက္မွာကား အက်ဥ္းစံခံႏိုင္ငံေရးသမားတို႔ ၏ ဖန္တီးခ်က္၊ ေထာင္တြင္းလက္ရာ Recycle  ပန္းခ်ီကားမ်ားစြာကို ခ်ိတ္ဆြဲျပသထားပါ၏။ ခန္းမ၏ အေနာက္ဘက္ဆံုး ေကာ္ဖီႏွင့္ မုန္႔မ်ား သံုးေဆာင္ႏိုင္ရာ အနီးနံရံႀကီးေပၚမွာကား ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ ကာတြန္းကားအခ်ိဳ႕ကို ဘလက္ဘုတ္ ႀကီးေပၚကပ္ကာ ခင္းက်င္းျပသေပးထားပါေပ၏။အစီအစဥ္အရ ေဟာေျပာခြင့္ရသည့္ အႏု ပညာရွင္တစ္ဦးအတြက္ အခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္ပဲ ရရွိ ၾကေလရာ အႏီွ ၁၅ မိနစ္အတြင္း ကိုယ္ခင္း က်င္း ေဟာေျပာရမည့္အရာကို နိဒါန္းမွ နိဂံုး အထိ အက်ဥ္း႐ုန္း၍သာ တက္သုတ္ ႐ိုက္ၾကဖြယ္ ရာပါေပ။   ၿပီးလွ်င္  ခဏအျပန္အလွန္ အေမး အေျဖျပဳလုပ္ႏုိင္ရန္ မဝတဝ ငါးမိနစ္တိတိ ရရွိ ၾကပါေပ၏။

ေဟာခြင့္ ေျပာခြင့္ တင္ဆက္ခြင့္ မွ်ေဝခြင့္ ကိုယ္စီရရွိရာ ဤမဟာ ၁၅ မိနစ္အတြင္း ေဆြး ေႏြးခ်င္ရာရာကို လိပ္ပတ္လည္ေအာင္သာ မ နည္းႀကီး ႀကိဳးစားၾကရပါေပ၏။ ၁၅ မိနစ္၏ အဖိုးတန္မႈအား  ဘြားဘြားႀကီးကို ျမင္ခဲ့ရပါေပ ၏။ကြၽႏ္ုပ္မလည္း ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ ရွားပါးလြန္း ရသည့္အထဲ လူမႈေရးပြဲအခ်ိဳ႕ကို ေျပး၍ေျပး၍ လုပ္ခဲ့ရေပ ရာ ေနာက္ဆံုး ကြၽႏ္ုပ္အလွည့္ေရာက္ ၍ စင္ေပၚတက္ခါနီးအခ်ိန္အထိ တင္ျပ ေဆြး ေႏြးမည့္ စကားလံုးဝါက်တို႔မွာ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ကို အသင့္မျဖစ္ေသး ပါေပ။ သို႔ေလေသာ္လည္း အရဲကိုးကာ စင္ေပၚတက္ခဲ့ရပါေပေတာ့၏။ ကြၽႏ္ုပ္၏ ပခံုးထက္မွာကား ေဖာင္းကားေလးလံ ေနသည့္ လြယ္အိတ္ႀကီး တစ္လံုးမွာ ဟီးေလးခို ကာေနပါေလ၏။

”အားလံုးမဂၤလာပါခင္ဗ်ာ … ကြၽႏ္ုပ္ဆာ ေသာ္ဒိုးပါ …။ တင္ဆက္မယ့္အေၾကာင္းအရာ ကေတာ့ ‘အႏုပညာႏွင့္ ဆင္ဆာ’ ျဖစ္ပါတယ္”

ဤသို႔ နိဒါန္းခ်ီၿပီးသည္မွစကာ ကြၽႏ္ုပ္ လြယ္အိတ္ႀကီးအတြင္းမွာ ထည့္ယူလာခဲ့သည့္ အႏွစ္ႏွစ္အလလက စုေဆာင္းထားခဲ့ရာ ႏိုင္ငံ ပိုင္ သတင္းစာမ်ားကို တစ္ေစာင္ၿပီး တစ္ေစာင္ ပရိသတ္ကို ေထာင္ေထာင္ျပျဖစ္ပါေပ၏။

  ”ေဟာဒီမွာ ၾကည့္ပါ ..သြားေလသူပါတီ ဥကၠ႒ႀကီး ဦးေနဝင္းလက္ထက္ အေရးေပၚညီ လာခံမွာ မိန္႔ခြန္းေခြၽေနတာ”
‘ေဟာဒီမွာ ၾကည့္ၾကပါ …။ သြားေလသူ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ ဦးစန္းယုနဲ႔ မ်က္ႏွာဖံုးသတင္း’
‘ေဟာဒီမွာ ‘ရက္ပိုင္းခံ’ သြားေလသူ သမၼ တႀကီး ဦးစိန္လြင္’
‘ေဟာဒီမွာ ‘လပိုင္းခံ’ သြားေလသူ ေဒါက္ တာ ေမာင္ေမာင္’
‘ေဟာဒီမွာဗ်ား …အာဏာသိမ္း ေခါင္း ေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္’
၈၈ ခုႏွစ္မွစ၍ လြန္ခဲ့သည့္ သံုးေလးႏွစ္ ကာလအထိ ကြၽႏ္ုပ္၏ ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္ခန္းစာ အုပ္စင္ထက္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာသိမ္းဆည္းစု ေဆာင္းထားရာ သမိုင္းဝင္ အစိုးရပိုင္ လုပ္သား၊ ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမံုႏွင့္ ဗုိလ္တေထာင္ သတင္းစာမ်ားကို ျပသျဖစ္ခဲ့ပါေပ၏။

”ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ‘ဆင္ဆာ’ ၾကမ္းတယ္ ၾကမ္းတယ္နဲ႔ တကယ္ေတာ့   ‘ဆင္ဆာ’ မရွိခဲ့တဲ့ ေနရာလည္း အေသအခ်ာရွိခဲ့ပါတယ္ခင္ဗ်ာ..။ အဲဒါကေတာ့ အဲဒီ ႏိုင္ငံပိုင္သတင္း စာေတြပါပဲ။ သူတို႔ေျပာခ်င္ရာရာ ေရးခ်င္ရာရာကို ဘာဆင္ ဆာမွ မရွိဘဲ တစ္ဇြတ္ထိုး ရဲရဲႀကီး ေရးခြင့္ရခဲ့ ၾကပါတယ္။ ‘ဆင္ဆာ’ ဆိုတာ အုပ္စိုးသူ သူတို႔ တစ္ေတြနဲ႔ လံုးဝမဆိုင္ဘဲ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ျပည္သူလူ ထုေတြနဲ႔သာ လံုးလံုးသက္ဆိုင္ေနပါတယ္”ၿပီးသည့္အခါ ၈၈ ခုႏွစ္ အေရးေတာ္ပံု ကာလက ထုတ္ေဝခဲ့ရာ သမိုင္းဝင္ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေစာင္အခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ႏုတ္ျပသျဖစ္ပါ ၏။ သတင္းမ်ား၊ ဓာတ္ပံုမ်ားႏွင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ တိုက္ပြဲဝင္ ကာတြန္းအခ်ိဳ႕ပဲ ျဖစ္ပါေလ၏။တကယ္တမ္းေတာ့ ‘လူ’တစ္ဦးမွာ ‘လူ႕ အခြင့္အေရး’ရွိရမည္သာျဖစ္ပါ၏။ သူက ေျပာ မည္။ ကိုယ္က ေျပာမည္။ သူက ျပန္ေျပာမည္။ ကိုယ္က ျပန္ေျပာမည္။ ဤသို႔ ညီတူညီမွ် အခြင့္ အေရး ရရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေလေသာ္ျငား ကြၽႏ္ုပ္တို႔ေခတ္ႀကီးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ျပည္သူလူထု၏ ပါးစပ္ေပါက္မ်ားကို သူတို႔သူတို႔ ၏ လက္သရမ္းၾကမ္းၾကမ္းႀကီးမ်ားျဖင့္
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ၍ အတင္းပိတ္ကာ သူတို႔ေျပာခ်င္ရာရာကိုသာ သူတို႔၏ အနံ႔တေထာင္းေထာင္း ပါးစပ္ေပါက္ ႀကီးမ်ားျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ နားေပါက္မ်ားတြင္ ေတ့ ကာ အက်ယ္ေလာင္ဆံုးအသံျဖင့္ ဒလေဟာ ေျပာခဲ့ၾကတာကိုသာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ႀကိတ္ မွိတ္ကာ ခံခဲ့ၾကရပါေလ၏။

ဤသို႔အားျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ စာေပ၊ ပန္းခ်ီ၊ ဂီတမွအစ ရွိရွိသမွ် အႏုပညာလက္ရာအဝဝမွာ အဂၤါမစံုစြာ ထြက္ေပၚခဲ့ရပါေပ၏။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ Print Media မွာဆိုလွ်င္ ‘ဆင္ဆာ’ မထိဖူးသည့္ ကာတြန္းဆရာ၊ ‘ဆင္ဆာ’ မထိဖူးသည့္ ကဗ်ာ ဆရာ၊ ‘ဆင္ဆာ’ အျဖတ္မခံဖူးသည့္ စာေရး ဆရာ၊ ‘ဆင္ဆာ’ အပိတ္မခံဖူးသည့္ သ႐ုပ္ေဖာ္ ပန္းခ်ီဆရာဆိုတာ ‘လိပ္ေမြး’ထက္ပင္ ရွားေပ လိမ့္မည္ျဖစ္ပါေပ၏။ေဟာေျပာေနရင္းမွ ကြၽႏ္ုပ္လည္း ႐ုတ္ တရက္ သတိရကာ အေပၚအက်ႌကို ဆြဲ၍ ခြၽတ္ လိုက္ရပါ၏။ လာခါနီးမွ စိတ္ကူးရ၍ ထလုပ္ခဲ့ သည့္အရာမွာ ေအာက္မွေပၚလာသည့္ တီရွပ္ အျဖဴေပၚမွာရွိပါ၏။ တီရွပ္အျဖဴဆိုေသာ္ျငား ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ေဆာ့ပင္ႏွင့္ ေရးထားသည့္ စာ သားအမွတ္ လကၡာဏာအခ်ိဳ႕ပါပါေလ၏။ အႏွီ တီရွပ္ေပၚမွာ စာတန္းသံုးခုေရး၍ ပထမအေပၚ ဆံုး စာေၾကာင္းေပၚမွာ ပန္းခ်ီေဆးေငြမင္ျဖင့္ ျပန္၍ပိတ္ခဲ့ပါ၏။ ဒုတိယစာေၾကာင္း အတန္း ေပၚမွာ ပန္းခ်ီေဆးအမည္းေရာင္ျဖင့္ ပိတ္ခဲ့ပါ ေလ၏။ ေအာက္ဆံုးမွာ မပီဝိုးတဝါးစာေၾကာင္း တစ္ခု သူ႕အတိုင္းသာ ရွိေနပါေလ၏။

”ကြၽႏ္ုပ္တို႔ စာေပေလာကမွာ ဟိုးယခင္ ေခတ္ စာေပစိစစ္ေဆေရး ဆင္ဆာအဖြဲ႕က သူ တုိ႔မႀကိဳက္တာပါရင္ ေဟာသလို ေငြမင္နဲ႔ ပိတ္ ခဲ့ၾကပါတယ္” ေငြမင္ႏွင့္ပိတ္ခဲ့ သည့္ကာလ တစ္ေလွ်ာက္ မွာ စာဖတ္ပရိသတ္ျပည္သူလူထုကလည္း ပါး နပ္စြာတုံ႔ျပန္သည့္အေနႏွင့္ ေငြမင္သုတ္ေနရာ မ်ားစြာကို ဓာတ္ဆီဘာညာႏွင့္ ရေအာင္ဖ်က္ကာ ‘ဆင္ဆာ’ကို ရေအာင္ ဖတ္ခဲ့ၾကပါေလ၏။

”ဒါနဲ႔  ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ေဟာသလို  ‘မင္အနက္’ နဲ႔ လိုက္ပိတ္ၾကျပန္ သဗ်”

  ဤသို႔ မင္အနက္ျဖင့္ လိုက္ပိတ္သည့္အခါ ေအာက္မွ စာလံုးအနက္မ်ားျဖင့္ အနည္းငယ္ ေတာ့ ေရာေထြးသြားပါေလ၏။ သို႔ေပမည့္ လံုးဝ ဥႆံုကား စာလံုးတို႔ မေပ်ာက္သြားပါေပ။

  ‘ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ‘စာေပ ကင္ေပတိုင္’ ဟာ သူတို႔မႀကိဳက္တဲ့ စာသား႐ုပ္ပံုပါစာမ်က္ႏွာ ေတြကို … ကုိ …’
အဲသည္လို ေျပာေနခိုက္မွာပင္ ဆရာစိုးစံ ဝင္း စင္ေပၚတက္ခ်လာၿပီး သူ႕လက္အတြင္းအ သင့္ပါလာသည့္ ‘ကတ္ေၾကး’ျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္ေနာက္ ဆံုးၫႊန္ျပရာ ေအာက္ဆံုး စာေၾကာင္း တီရွပ္ေန ရာကို ႐ုတ္တရက္ထိုး၍ ညႇပ္ကာၿဖဲခ်၍ မုိက္ ၾကည့္ၾကည့္ကာ စင္ေပၚမွ ဆင္းခ်သြားပါေလ ေတာ့၏။

” …အဲ ..ဟို…ဟို .. ေနာက္ဆံုး ေတာ့ အဲသလို အလုပ္ခံၾကေနတာေပါ့ခင္ဗ်ား”
‘ဝါး..ဟားဟား..ဟားဟား..ဟား ဟား…’
‘ေျဖာင္းေျဖာင္း ..ေျဖာင္းေျဖာင္း …ေျဖာင္းေျဖာင္း…’
ဤသို႔အေနျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ ေဟာေျပာ တင္ဆက္ ပါေဖာ့မင့္အကြက္ေတြမွာ ၿပီးစီးလို႔ သြားခဲ့ပါေလေတာ့၏။ ၿပီးသည့္အခါ အေမး အေျဖက႑တစ္ခု စခဲ့ေလရာ …ဆရာစိုးစံ ဝင္းႏွင့္ အေမးအေျဖျပဳ ျဖစ္ပါေလ၏။

  ‘ဆာေသာ္ဒိုးမွာ ‘ဆင္ဆာ’အလုပ္ခံ ခဲ့ရတဲ့ စာမူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ’

‘အဲ..ေရးသက္ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္အတြင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ဆိုေတာ့ကာ အထပ္လိုက္အထပ္ လိုက္ပါပဲခင္ဗ်ာ. .။ ဒါနဲ႔ ဆရာစံ့အေနနဲ႔ ဆင္ ဆာၿငိခဲ့ရတဲ့ ဟာေလးတစ္ခုေလာက္မ်ား ေျပာျပ ေပးႏိုင္မလား”
‘သြား..လူဆိုး..အဲဒါေတာ့ လံုးဝကို ေျပာမျပဘူး။ ကင္ေပတိုင္ေတြရဲ႕ မတရားဝိုင္းဝန္း ေစာ္ကားမုဒိမ္းက်င့္တာခံခဲ့ရတဲ့ အပ်ိဳေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္လိုပဲ ..၊ အခုလို လူပံုအလယ္မွာ ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုဘယ္ပံု အဓမၼ က်င့္ခဲ့တာလဲဆိုတာ ျပန္ကို ေျပာမျပခ်င္ေတာ့ ပါဘူးဗ်ာ..အသည္းနာလြန္းလို႔ပါ’

  ‘ေျဖာင္းေျဖာင္း…ေျဖာင္း ေျဖာင္း …ေျဖာင္းေျဖာင္း..”
သို႔ျဖင့္ညေနဘက္မွာ စာေပပြဲေတာ္ အခမ္း အနားကို ေအာင္ျမင္စြာ႐ုပ္သိမ္း၍ ညဘက္ ေရာက္သည့္အခါ နယ္ေပါင္းစံုမွ တက္ေရာက္ လာၾကသည့္ အႏုပညာရွင္အခ်ိဳ႕၊ ပြဲစီစဥ္သူ အခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံတကာမီဒီယာအခ်ိဳ႕တို႔မွ ဒါ႐ိုက္တာပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူတကြ ညစာစားျဖစ္ခဲ့ၾကပါ ၏။

  ”ေဟ့လူႀကီး ဆာေသာ္ဒိုး … ခင္ဗ်ား    ‘အၿဖဲ’ ခံရတဲ့ ကာတြန္းေတြ သေရာ္စာေတြ သိမ္း ထားလား’
‘အကုန္လံုးမွတ္တမ္းတင္ၿပီး သိမ္းထားပါ သဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ‘အၿဖဲခံရတယ္’ လုိ႔ေတာ့ မသံုး ႏႈန္းေစခ်င္ပါဘူးခင္ဗ်ာ’
‘ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကုိယ့္လူရာ.. ‘အၿဖဲ’ ခံရ တာ ‘အၿဖဲ’ ခံရတယ္ေပါ့ဗ်ာ..။ အဲဒါမွ မ ႀကိဳက္ရင္လည္း ‘အျဖဳတ္’ ခံရတယ္လို႔ ေျပာင္း သံုးေပးပါ့မယ္ဗ်ာ’
‘ေတာ္ဗ်ာ ..ေတာ္ပါကိုယ့္လူရာ .. မနိပ္ေသးပါဘူး။ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားၾကည့္ေလဗ်ာ..ေယာက်္ားတန္မဲ့ႀကီး ‘အၿဖဲ’ခံရတယ္ ‘အ ျဖဳတ္’ခံရတယ္ဆိုတာ လူၾကားလို႔မွ သင့္ေတာ္ရဲ႕ လားဗ်ာ’

    ‘ဟား ဟား ..ဟားဟား..ဟား ဟား ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အေတြးေခ်ာ္တဲ့ဆရာ’
‘အေတြး ေခ်ာ္တာမဟုတ္ဘူးခင္ဗ်..။ စကားလံုးေတြကို ရင္တုန္လြန္းလို႔ပါ’
‘ဟုတ္ပါၿပီ..ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါဆိုရင္ ဘယ္လို စကားလံုးနဲ႔မ်ား အစားထိုးခ်င္ပါသလဲ’
‘အဲ..တကယ္ေတာ့ ကြၽႏ္ုပ္တို႔က   ‘အစုပ္’ခံခဲ့ၾကရတာခင္ဗ်’

ဆာေသာ္ဒိုး

စာၾကြင္း။ ။ ကြၽႏ္ုပ္တုိ႔ အမ်ဳိးေကာင္းသားမ်ား ဘဝႏွင့္ရင္း၍ ေလးေလးနက္နက္ ဖန္တီးထား ခ်က္အႏုပညာလက္ရာမ်ားတုိ႔မွာ အဆီအႏွစ္ မက်န္ေအာင္ ‘အစုပ္’ ခံခဲ့ရျခင္းပါ ဟူလို။

popularmyanmar