Time မဂၢဇင္း ၊ ဆရာေတာ္ ၀ီရသူ ႏွင့္ အမ်ိဳးဖ်က္ ေဒၚစုႏွင့္ ပက္သတ္၍ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ျခင္း

ျမစ္ဆံု က စလို႔ ၊ ရခိုင္အေရး ၊ ဘဂၤလီ အေရး ၊ လက္ပံေတာင္း မွသည္ မေလးရွားအထိ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ျမန္မာေတြရဲ႕ Facebook ရပ္၀န္းမွာ ကန္႔ကြက္သံ ၊ ရႈံ႕ခ်သံ   ေတြ ေသာေသာညံခဲ့သလို ေထာက္ခံသူ ၊ အားေပးသူေတြလဲ မရွားပါဘဲ။

တခ်ိဳ႕ စာေရးေကာင္းသူေတြေၾကာင့္ ေသြးစည္းခဲ့ရ ၊ ညီညြတ္ခဲ့ရ သလို တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕ေသာ မတူကြဲျပား အျမင္ရွိသူ အေရးအသား ေျပာင္ေျမာက္သူေတြေၾကာင့္ စိတ္ႏွလံုး ညစ္ႏြမ္းခဲ့ရ တာလဲ အပံုအပင္ရယ္ပါ။

မ်ားေသာ အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာေရး အားၿပိဳင္မႈေတြမွာ ၀င္ေရးခဲပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရး ၊ ႏုိင္ငံေရးေတြမွာ ရံဖန္ရံခါ ေရးေလ့ရွိေပမယ့္လည္း ဘာသာေရးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏုိင္သမွ် လက္ေရွာင္ခဲ့ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိၿပီး ေမးလာရင္..

ဘာသာေရးဟာ ႏုိင္ငံေရး ၊ လူမ်ိဳးေရး ထက္ပိုၿပီး ထိလြယ္ရွလြယ္ ၊ ခံစားလြယ္တဲ့ issue တစ္ခု ျဖစ္ေနလို႔ပါလို႔ ေျဖရပါလိမ့္မယ္။

ကၽြန္ေတာ္ သိသိသာသာ လက္ေရွာင္ခဲ့တဲ့ ဘာသာေရးအားၿပိဳင္မႈ ( ဟုတ္ကဲ့..။ ကၽြန္ေတာ့္စာထဲမွာ ဘာသာေရး အားၿပိဳင္မႈ လို႔ပဲ သံုးႏႈန္းခ်င္ပါတယ္။ ဆိုခဲ့သလို ဘက္ ႏွစ္ဘက္ကို ေရွာင္ခ်င္တဲ့အတြက္ပါ။ ) တစ္ခုကို ျပရမယ္ဆိုရင္ ၉၆၉ နဲ႔ ၇၈၆ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ အမ်ိဳးသားေရးဆိုင္ရာ ခံယူခ်က္ နဲ႔ အစြန္းေရာက္ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ တံု႔ျပန္ေခ်ပခ်က္ေတြ ၾကားမွာ
ကၽြန္ေတာ္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ပါတယ္။

ဒါျဖင့္.. မင္း ဘာေကာင္လဲ ဆိုၿပီး ေမးခြန္းထုတ္လာခဲ့သည္ရွိေသာ္..

ကၽြန္ေတာ္ မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး။ မိဘမ်ားက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္ၾကေသာ္ျငားလည္း ကၽြန္ေတာ္ စာေကာင္းေကာင္း
ဖတ္ႏုိင္၊ နားလည္ႏုိင္တဲ့အရြယ္ ၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ စၿပီး စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ဖတ္ၾကည့္မိတဲ့စာအုပ္ ၊ အေဖ့အိမ္ေပၚက
ဆင္းတာေတာင္ ယူလာခဲ့တဲ့စာအုပ္က "ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္" ဆိုတဲ့စာအုပ္ပါ။

ဒီစာအုပ္ကေန ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ၿငိမ္းေအးခ်မ္းသာ အဆီအႏွစ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဗုဒၶဘာသာကို ဆက္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တျခားဘာသာေတြကိုေရာ မေလ့လာဘူးလားေမးရင္..

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက တက္ခဲ့ရတဲ့ အစိုးရ စာသင္ေက်ာင္းေတြဟာ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းေတြနဲ႔ တြဲထားတဲ့ ေက်ာင္းေတြပါ။ အခု အ.လ.က (၁) ဒဂံု ( အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ Bishops Home လို႔ လူသိမ်ားပါတယ္ ) ၊ အ.ထ.က (၂) ကမာရြတ္ ( St.Augestin ) ေတြကေန အေျခခံပညာကို သင္ယူခဲ့ရတာပါ။ တျခား ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာလဲ မိခင္ႀကီးက အဂၤလိပ္ေက်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာကို ဟိုပို႔ ၊ ဒီပို႔ နဲ႔ ပို႔ထားေလ့ရွိတာေၾကာင့္
ခရစ္ယာန္တစ္ေယာက္နီးပါး ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ကၽြန္ေတာ္ကၽြမ္း၀င္ပါတယ္။

ဆန္းေဒးစကူးလ္ မွသည္ ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ အထိ ခရစ္ယာန္သူငယ္ခ်င္းေတြ
ဖိတ္သမွ် ကၽြန္ေတာ္သြားပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာႏွစ္သစ္ကူးမွာလဲ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြမနက္ပိုင္း ဘုရားေက်ာင္းသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္သြားပါတယ္။ သီခ်င္းဆိုတယ္။ အလွဴေငြထည့္တယ္။ ဘုရားေက်ာင္းက ေကၽြးတာလဲ စားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေအးေဆးပါ။

ဒါျဖင့္ရင္ အစၥလာမ္နဲ႔ မရင္းႏွီးဘူးလား ဆိုေတာ့...

ဟုတ္ကဲ့.. ကၽြန္ေတာ္မိန္းမ ခိုးတုန္းက ညႀကီးမင္းႀကီး ဆိုင္ကယ္အစုတ္ေလးနဲ႔ ေတာင္ေပၚကို အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး လိုက္ေမာင္းပို႔ခဲ့တာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ သူငယ္ခ်င္းပါ။ တရုတ္စူပါကပ္ ေရွ႕မီးမေကာင္း၊ အင္ဂ်င္၀ိုင္မရွိနဲ႔ ည ၁၂ နာရီေလာက္ကို ျပင္ဦးလြင္ ေတာင္တက္လမ္းကို လိုက္ေမာင္းပို႔ခဲ့တာ သူငယ္ခ်င္း ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ သူပို႔ခဲ့တာပါ။ ခုခ်ိန္မွာ အယူအဆေတြ မတူလို႔ ရန္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္းပဲ ဒီေက်းဇူးကိုေတာ့ျဖင့္ အခြင့္သာရင္ ကၽြန္ေတာ္ဆပ္ရဦးမွာပါ။

ဟိႏၵဴသည္လည္းပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးေသာ ဘာသာ တစ္ခုပါဘဲ။

ဘြားေအႀကီးက တရုတ္ျဖစ္ေပမယ့္ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းသြားၿပီး အုန္းခြဲတဲ့ အေလ့ရွိပါတယ္။ အလုပ္ကိစၥ ၊ ဘာညာ စသည္ျဖင့္ အခက္အခဲမ်ား ရွိလာခဲ့ရင္ေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္လဲ ရံဖန္ရံခါ လိုက္သြားေလ့ရွိတာေၾကာင့္ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းရဲ႕ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြ ၊ အဓိဌာန္ျပဳပံုေတြကို ဟိႏၵဴတစ္ေယာက္လိုပဲ ကၽြန္ေတာ္
လုပ္တတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ၉၆၉ နဲ႔ ၇၈၆ ဆိုၿပီး အယူအဆေတြ ၀ိ၀ါဒ ကြဲျပားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ပဲ စိတ္ရႈပ္ မ်က္ႏွာပူရပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ တရားလက္လြတ္အေျပာအဆိုေတြနဲ႔ တခ်ိဳ႕ အစၥလာမ္ေတြရဲ႕ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း တံု႔ျပန္မႈေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္
ေခါင္းကိုက္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားအတြက္ စကားလံုးေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ေတြနဲ႔ ေရးခ်င္၊ ေခ်ပ ခ်င္ေသာ္လည္း
ဆိုခဲ့သလို ေတြးဆစရာေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးၿပီးမွ ဖ်က္ပစ္တဲ့ စာေတြလဲ မနည္းပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္က ရွင္းပါတယ္။

ဘယ္ဘာသာတရားကို ကိုးကြယ္ၾကသည္ျဖစ္ေစကာမူ လူ ေတြဟာ လူပါဘဲ။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ စိတ္ဓါတ္အေျခခံ ရင့္က်က္မႈဟာ အဓိကပါ။ ဗုဒၶဘာသာ နာမည္ခံၿပီး ငါးပါးသီလကို တစ္ပါးမွ မလံုပဲ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ဘုန္းႀကီးစာခ် လုပ္ေနတဲ့လူေတြနဲ႔ လူသတ္ ၊ မုဒိန္းက်င့္ ၊ လည္လွီးရတာကို ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတဲ့ အစြန္းေရာက္ အစၥလာမစ္ေတြၾကားမွာ ဘာသာတရားအခ်င္းခ်င္း အမုန္းမီးပြားသည္ထက္ မပြားေစလိုတာ
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ရင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမွ မလုပ္ေပးႏုိင္ရင္ေတာင္မွ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ရာ ဗုဒၶဘာသာကို အစြန္းတစ္စက္ မျဖစ္ေစလိုတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္
ႏႈတ္ဆိတ္လက္ေရွာင္ေနခဲ့တာပါ။

ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရပါေတာ့ၿပီ...။

၉၆၉ ၊ ဦး၀ီရသူ တို႔ရဲ႕ ျပႆနာဟာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံတကာ မီဒီယာေတြအေပၚမွာ issue တစ္ခုအျဖစ္ ေခါင္းစဥ္ တက္လာေကာင္း တက္လာႏုိင္တယ္လို႔
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မွန္းဆထားတဲ့ အခ်ိန္ထက္ အမ်ားႀကီး ေစာၿပီး ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ တိုင္းမ္ မဂၢဇင္းရဲ႕
ဆရာေတာ္ဦး၀ီရသူအေပၚ ေရးသားထားတဲ့ ေဆာင္းပါးဟာ ေဘာ္ေက်ာ္ေရးသားထားတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ မခံခ်ိမခံသာနဲ႔
ခံရခက္ေစမယ့္ ၊ ေဒါသထြက္ေစမယ့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါ။ ဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ၊ တခ်ိန္က ဦး၀ီရသူအေပၚ ယံုၾကည္ခ်က္ ကြဲျပားခဲ့ၾကသူေတြေတာင္မွ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ၉၆၉ ၏ မ ၉၏ ကို ေဘးဖယ္ထား ၊ သာသနာေတာ္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ သားေတာ္တစ္ပါးအေပၚ ၊ သံဃာေတာ္ တစ္ပါးအေပၚမွာ ငါတို႔ ၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္တစ္ခုနဲ႔ ညီညြတ္သြားၾကတာကိုလဲ ျမင္ရပါတယ္။ ကို မ်ိဳးဆက္တို႔လို သိပ္ေကာင္းတဲ့ တံု႔ျပန္ေခ်ပခ်က္ေတြဟာလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ အားတက္စရာတစ္ခ်က္ရယ္ပါ။

သို႔ေပမယ္လည္းေပါ့ေလ...

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ( ကၽြန္ေတာ္တို႔လို႔ဘဲ သံုးလိုက္ပါ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စာဖတ္သူတို႔နည္းတူ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ရသူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ပါ) အခု ေရးေနတဲ့ Facebookေပၚက စာေတြ ၊ ပရိုဖိုင္ဓါတ္ပံုေတြကို No Time ဆိုၿပီး ၾကက္ေျခခတ္ေတြနဲ႔ ေျပာင္းလဲမႈေတြဟာ အရာ၀င္ပါသလား.. ထိေရာက္ပါသလားဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားရပါမယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ ေျပာရရင္ ထိေရာက္မႈ ရာခိုင္ႏႈန္း အလြန္ကို နည္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္မွာေတာ့ Time ဟာ ခဲတစ္လံုးနဲ႔ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ ပစ္ခဲ့တာပါ။ ျမန္မာဆိုတဲ့ ႏုိင္ငံငယ္ေလးဟာ သူတို႔လို ကမၻာသိ မဂၢဇင္းႀကီးတစ္ေစာင္ကို တံု႔ျပန္ေခ်ပႏုိင္စြမ္းမရွိဘူးလို႔ တထစ္ခ် ယံုၾကည္တယ္ဆိုတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ ၊ ဒီေဆာင္းပါးေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာေတြနဲ႔ အစၥလာမ္ေတြၾကား အခုထက္ပိုၿပီး အမုန္းမီး ေတာက္ေစမယ္ဆိုတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ရယ္.. ေပါင္း ငွက္ႏွစ္ေကာင္ကို ေဆာင္းပါးခဲတစ္လံုးနဲ႔ ပစ္ခ်ခဲ့တာပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ပထမဦးဆံုးေတာ့ Time ကို ကန္႔ကြက္ေၾကာင္းေတြ ေရးမယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲမွာ အစၥလာမ္မုန္းတီးေရးေတြေရးမယ္။ အဲဒီကေန တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ မုန္းသည္ထက္ မုန္းလာမယ္။ အာဃာတေတြ ျဖစ္လာလို႔ လူသတ္ပြဲေတြ ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ သူတို႔အကြက္ ၀င္ပါၿပီ။ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ေရလဲလို သံုးပါေတာ့မယ္။ အျပစ္မဲ့ အစၥလာမ္စ္ေတြကို ဗုဒၶဘာသာအစြန္းေရာက္ေတြက
သတ္ျဖတ္ေနပါတယ္ဆိုၿပီး ေရးပါေတာ့မယ္။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိေအး အခါခါ နာၿပီးရင္းနာရပါေတာ့မယ္။

ဒီေတာ့. ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာလုပ္သင့္သလဲ... ?

မင္းက ျပန္မေရးနဲ႔လို႔ ေျပာခ်င္သလားလို႔ ေမးလာရင္.. ႏိုးပါ..။

ေရးရမွာပါ။ ေရးကိုေရးမွာပါ။ ဒါဟာ အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ ဘာသာေရးအတြက္ သိပ္ကို ႀကီးမားတဲ့ တိုက္ခိုက္မႈတစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လိုေရးၾကမလဲ ။ Facebook ေပၚကေနေတာ့ ေရးလို႔ မရတာေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ေရးေနတဲ့ စာေတြဟာ တရားမ၀င္၊ အက်ံဳးမ၀င္ပါဘူး။ Time ကို ဖိအားေပးတဲ့ အင္အား မရွိပါဘူး။ ဒီအတြက္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ရွာရပါမယ္။ ပစ္မွတ္ကို ေသခ်ာထိႏုိင္မယ့္ က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္ျဖစ္ရပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ က်ည္ဆံသိပ္မရွိပါဘူး။

ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲလို႔ ေမးလာရင္..

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြအတြက္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ျပဳေပးႏုိင္မယ့္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရွာရပါမယ္။ အနီးစပ္ဆံုးၾကည့္ရင္ လက္ရွိ အာဏာရ ပါတီ USDP နဲ႔ ႏုိင္ငံတကာကို ဖိအား အေပးႏုိင္ဆံုး ပါတီ NLD ရွိပါတယ္။ က်န္တဲ့ တိုင္းရင္းသား ပါတီေတြနဲ႔ လက္ရွိ အစိုးရနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ကန္႔ကြက္ႏိုင္မယ္ဆိုခဲ့ရင္ .........

အခုလို ေစာ္ကားေမာ္ကား အေရးအသားေပၚမွာ USDP / NLD / 88 နဲ႔ တျခား ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းကမွ ဘာအသံမွ ထြက္မလာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြကသာ Facebook ေပၚမွာ လက္တိုေအာင္ေရးၾက၊ ကီးဘုတ္ပ်က္ေအာင္ ေရးေနၾကရတာေတြဟာ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ကသိကေအာက္ ျဖစ္ေစရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကိုပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ထပ္တူ ျဖစ္ေအာင္ ဆြဲေခၚလာႏုိင္ခဲ့ရင္..
တရား၀င္ ကန္႔ကြက္ႏုိင္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပစ္တဲ့က်ည္ဆံ ပစ္မွတ္ကို ထိပါၿပီ။

မီဒီယာကို အားမကိုးႏုိင္ဘူးလား.. ?

ဟုတ္ကဲ့..။ မီဒီယာသမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ျမင္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ အားကိုးလို႔ မရႏုိင္ပါ။ eleven ဘယ္ေလာက္ေရးေရး ၊ တျခား နာမည္ႀကီး ဂ်ာနယ္ ၊ သတင္းစာေတြ ဘယ္ေလာက္ေရးေရး Time အတြက္ကေတာ့
ေအးေဆးပါ။ ဆင္ကို ပဲေစ့နဲ႔ေပါက္သလို ျဖစ္ေနမွာပါဘဲ။ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္လို သတင္းစာမ်ိဳးက ေရးမွသာလွ်င္ ကမၻာက အာရံုစိုက္မိမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္တြင္း ဂ်ာနယ္ေတြ ၊ သတင္းစာေတြကို အားကိုးလို႔
မရႏုိင္ပါ။ ဧရာ၀တီ ၊ ဒီဗီဘီ .. ႏိုးပါ...။ မဇၨိမ.... ေရးလို႔ ရေကာင္းရႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကန္႔သက္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ စိတ္ရွိတိုင္း ေရးဖို႔ မလြယ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လဲ ေရးခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔
သတင္းဌာနက ေန႔စဥ္သတင္းစာအတြက္ ရုန္းကန္ေနရဆဲျဖစ္တာေၾကာင့္ hot issue ေတြဘက္ကို ထင္သေလာက္ ဦးမလွည့္ႏုိင္ေသးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ႏုိင္တဲ့ ရာထူးမ်ိဳး မဟုတ္တာေၾကာင့္
ဖိအားမေပးႏုိင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ ျပည္တြင္း ၊ ျပည္ပ မီဒီယာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားကိုးလို႔ မရႏုိင္ပါ။

ဒါျဖင့္.. မင္းဟာႀကီးက ဘာႀကီးတုန္းဟ ေမးမည္ဆိုေသာ္...

၁။ Facebook ေပၚမွာ ေရးေနမည့္အစား ထိေရာက္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ တံု႔ျပန္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ( ဥပမာ - Time မဂၢဇင္းကို ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ၀ဘ္ဆိုက္မွာ ကြန္မန္႔မ်ား ေရးျခင္း ၊ ေမးလ္ပို႔ျခင္း )

၂။ လက္ရွိ အာဏာရ အစိုးရႏွင့္ပါတီကို ယခုကိစၥအား ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ျဖင့္ တံု႔ျပန္ေစရန္အတြက္ ဖိအားေပးျခင္း။ ( ဥပမာ - ရဲစခန္းမွာ ခြင့္ေတာင္းၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွာ ဆႏၵျပပါ။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ထိေရာက္ေအာင္လုပ္ပါ။ )

၃။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ NLD / 88 အဖြဲ႔တို႔ကို ဖိအားေပးပါ။ မိမိတို႔ႏွင့္ လက္တြဲပါ၀င္လာေစရန္ ေတာင္းဆိုပါ။ ဒီအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ အားဟာ အစိုးရထက္ပိုၿပီး ႏုိင္ငံတကာကို ဖိအားေပးႏုိင္ပါတယ္။

၄။ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ရင္းျမစ္နဲ႔ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းကို စုေပါင္းတုိင္ပင္ပါ။ လိုင္ဇာထိေတာင္ လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ၾကေသးတာပဲ။ ကမ္းပိန္း တစ္ခုလုပ္ဖို႔ဆိုတာ ျမန္မာျပည္မွာ သိပ္လြယ္ပါတယ္။

၅။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္အေနနဲ႔ ( သင့္ေၾကာင့္ မီးမေလာင္ပါေစနဲ႔ ဆိုသလို ) ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဘာသာေရးအဓိကရုဏ္းမ်ား မျဖစ္ေစရန္ မိမိကိုယ္မိမိ ထိန္းသိမ္းပါ။

ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ့ စာတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္သြားႏုိင္တယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။ လိပ္ျပာလိုႈင္း သီအိုရီ ကို ေခါင္းထဲအၿမဲ ထည့္ထားပါ။

Facebook ေပၚမွ စာဖတ္သူမ်ား ေခါင္းေအးေအးႏွင့္ ေရွ႕ဆက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစဟု ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလ်က္..

ထက္ေန
From:အဘ ထက္ေန